مدل بروز خودشيفتگي رهبران بر پايه روش مدلسازي ساختاري تفسيري: سازمان‌هاي دولتي

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل بروز خودشيفتگي رهبران و طراحي مدلي به منظور نشان دادن چگونگي شكل ‌گيري اين پديده انجام پذيرفت. طرح پژوهش/ روش‎شناسي/ رويكرد: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌ هاي آميخته (با رويكرد كيفي و كمّي) است كه از نظر هدف كاربردي و از نظر روش گردآوري اطلاعات پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل خبرگان دانشگاهي و مديران ارشد سازمان‌ هاي دولتي هستند كه با استفاده از روش نمونه‌ گيري گلوله ‌برفي و بر اساس اصل كفايت نظري اعضاي نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده در بخش كيفي مصاحبه نيمه ‌ساختار يافته و در بخش كمّي پرسشنامه است. در اين پژوهش، براي تحليل داده‌ ها در بخش كيفي از روش كدگذاري و نرم افزار Atlas.ti و براي تحليل كمّي از روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري بهره گرفته شد. يافته ‌ها: يافته ‌هاي پژوهش مشتمل بر ارائه مدل شكل ‌گيري خودشيفتگي رهبران در چهار سطح عوامل زمينه ‌ساز، عوامل رفتارساز، بروز پديدۀ خودشيفتگي، و پيامدهاي خودشيفتگي رهبران است. در خصوص تشريح مدل بايد ابراز داشت كه در سطح اول، عوامل زمينه‌ ساز قرار دارند كه باعث ايجاد رفتارهاي شكل‌ دهندۀ خودشيفتگي مي‌ شوند. اين رفتارها كه در سطح دوم ظهور مي ‌يابند، باعث شكل ‌گيري ابعاد اصلي خودشيفتگي رهبران مي‎شوند. در نهايت، در سطح پاياني الگو كه برايند مراحل پيشين است، پيامدهاي خودشيفتگي رهبران شامل تمركز در تصميم‌ گيري، رهبري مغرورانه، مديريت خودكامه، تحكم بي ‌منطق، و تضعيف توانش فكري و عقلاني رهبر مي‌ شوند. ارزش/ اصالت پژوهش: اين پژوهش يكي از جديدترين پديده ‌هاي سازماني تحت عنوان خودشيفتگي رهبران را مورد مطالعه قرار مي‌‏دهد و مدلي را در جهت چگونگي شكل‌ گيري آن ارائه مي كند كه مديران و رهبران سازماني را نسبت به چگونگي پيدايش اين عارضه آگاه مي‌ سازد. پيشنهادهاي پژوهشي/ اجرايي: با توجه به مدل شكل‌ گيري خودشيفتگي رهبران كه در پژوهش حاضر تشريح شده است، اين پژوهش پيشنهادهايي را در جهت جلوگيري از شكل ‌گيري عارضه خودشيفتگي رهبران و زيان‎هايي كه اين پديده در سطح فردي و سازماني به بار مي‎آورد، ارائه مي‌ نمايد.