مدل ارزيابي مدار سازمان هوشمند

هدف: اين پژوهش به دنبال يافتن مدلي ارزيابي‎مدار براي سازمان هوشمند است. طرح پژوهش/ روش‌‏شناسي/ رويكرد: هدف پژوهش توسعه‌اي-كاربردي، روش پژوهش توصيفي-اكتشافي، و نوع داده‎ها كمّي-كيفي است. جامعه آماري پژوهش در مرحلۀ شناسايي عوامل موثر بر سازمان هوشمند از طريق رويكرد دلفي فازي، كليه مديران سازماني و خبرگان دانشگاهي بوده كه 27 نفر از آن‎ها به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده‌اند. در مرحله دوم، سازمان تامين اجتماعي مورد مطالعه قرار گرفت و مولفه‌هاي سازمان هوشمند به كمك تحليل عاملي اكتشافي دسته‌بندي گرديد. براي تجزيه‎وتحليل داده‎ها از تحليل عاملي تاييدي، تحليل واريانس، و آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. يافته‌ ها: نتايج تحليل دلفي فازي شناسايي چهل عامل است كه مهم‎ترين آن‎ها آينده‎نگري هوشمند، مديريت هوشمند، و زيرساخت فناوري هوشمند است. نتايج مرحلۀ دوم پژوهش، ده دسته كلي به‌ترتيب اولويت‌ هوش راهبردي، هوش ساختاري، هوش فناورانه، مديريت دانش، فناوري اطلاعات، هوش رقابتي، هوش محيطي، هوش فرهنگي، هوش اجتماعي، و هوش انساني است. ارزش/ اصالت پژوهش: سازمان هوشمند بخش مهمي از برنامه راهبردي دولت الكترونيك است. نتيجه عملي اين پژوهش مدل جامعي است كه با استفاده از آن مي‏توان سازمان‌هاي دولتي مشابه را ارزيابي نمود و هوشمندانه تصميم‌گيري كرد. پيشنهادهاي اجرايي/ پژوهشي: از آن‎جا كه هوش راهبردي بر ساير ابعاد سازمان هوشمند اثر مهمي دارد، پيشنهاد مي‌‌شود به آن توجه ويژه‌‌اي شود. اهميت هوش فناورانه براي سازمان‌‌هاي هوشمند، برخلاف سازمان سنتي، حياتي است. همچنين، با توجه به وزن هوش ساختاري، بازنگري در ساختار سازمان‌‌ها در عصر اطلاعات اهميت بسياري دارد.