ادله روايي مشروعيت امر و نهي مردم به حاكمان

اين مقاله در مورد «ادله روايي مشروعيت امر و نهي مردم به حاكمان» است. امر و نهي حاكمان به مردم به شكل قانون درمي آيد و امر و نهي مردم به حاكمان، اغلب در قالب انتقاد و اعتراض خود را نشان مي دهد. تأثير زيادِ اين امر و نهي در جامعه ضرورت پاسخ مستدل به سؤال از «ادله مشروعيت امر و نهي مردم به حاكمان» را افزايش مي دهد. با نگاه درون ديني و به روش توصيفي-تحليلي، دست كم با استناد به ده دليل روايي مي توان اثبات كرد كه مردم حق دارند حاكمان را امر به معروف و نهي از منكر كنند؛ از جمله: لزوم نترسيدن مردم از امر و نهي به حاكمان، مذمت ترك نهي از جور حاكمان، لزوم مخالفت عالمان با بدعت هاي حاكمان، تشويق مردم به مطالبه گري از حاكمان، فضيلت بيان حق و عدل در برابر حاكم، انگيزه حركت امام حسين عليه السلام و سيره معصومان. در اين باره ادله معارضي هم هست؛ ولي با بررسي آن ها مي توان به اين نتيجه رسيد كه: ادله متعارض قابل جمع هستند و اگر امر و نهي به حاكمان با شرايط خودش انجام شود مشروع است و كسي نمي تواند با استناد به ادله ديني اين حق را از مردم بگيرد.