طريقت حريريه و تأثير آن در شام دوره ايوبي

در دوره حكومت ايوبيان (567-648 ه.ق.) بر شام زمينه رشد طريقت‌هاي گوناگون صوفيه فراهم آمد. يكي از طريقت‌هاي اين دوره حريريه بود كه علي بن منصور حريري بنيان گذاشت. حريريه از ويژگي‌هاي فكري، اجتماعي و اعتقادي خاصي برخوردار بودند. به همين دليل شكل‌گيري اين طريقت، طيف مختلفي از واكنش‌ها را به ‌دنبال داشت. اين مقاله مي‌كوشد به روش توصيفي‌تحليلي اين ويژگي‌ها را بشناساند و تأثيرات و نيز واكنش‌هايي را كه در مقابله با حريري و طريقت وي در منطقه شام شكل‌ گرفته بررسي كند. نتيجه اينكه حريريه در جذب جوانان طبقات مختلف، خصوصاً طبقه اشراف، ترويج تسامح مذهبي و تعميق وحدت وجود و وحدت اديان موفقيت‌هايي به ‌دست آورد و در تغيير برخي از رفتارهاي اجتماعي، مانند گسترش سماع و موسيقي و نحوه پوشش مردم، تأثيرگذار بود. از اين جهت، برخي آنان را اولياي خدا مي‌پنداشتند و برخي ايشان را ملحد و زنديق.