آسيب‌شناسي فعاليت‌هاي پرورشي سازمان آموزش‌وپرورش شهر قم در دوره متوسطه اول بر اساس عناصر نه‌گانه كلاين و ارائه راهكاري براي بهبود آن

پژوهش حاضر با هدف آسيب شناسي فعاليت هاي پرورشي سازمان آموزش‌وپرورش شهر قم در دوره متوسطه اول بر اساس عناصر نه‌گانه كلاين و ارائه راهكاري براي بهبود آن در سال تحصيلي 1400-1399 انجام شد. روش پژوهش، توصيفي-پيمايشي و به لحاظ هدف كاربردي مي باشد. جامعه پژوهش شامل مديران، مربيان پرورشي و دانش‌آموزان دوره اول متوسطه شهر قم كه با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي ساده و برحسب جدول مورگان به ترتيب 140، 130 و 413 نفر به‌عنوان نمونه موردمطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته بود. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه به‌وسيله نظرات صاحب نظران حوزه مربوطه و پايايي نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ 97/0 محاسبه شد. براي تجزيه‌وتحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي از قبيل آزمون t تك نمونه‌اي، تحليل واريانس كروسكال- واليس و آزمون U مان ويتني استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد: 1) از ديدگاه مديران عمده ترين آسيب هاي موجود در فعاليت هاي پرورشي با توجه به عناصر نه‌گانه برنامه درسي معطوف به مؤلفه هاي «اهداف، مواد آموزشي، محتوا، فعاليت هاي يادگيري، زمان اختصاص‌يافته» مي باشد. 2) از ديدگاه مربيان عمده ترين آسيب‌ها، معطوف به مؤلفه هاي «زمان يادگيري، گروه بندي دانش‌آموزان» مي باشد، و 3) از ديدگاه دانش آموزان عمده ترين آسيب‌ها، معطوف به مؤلفه هاي اهداف، مواد آموزشي، محتوا، فعاليت‌هاي يادگيري، راهبردهاي اجرا و زمان مي باشد.