اثرات ساختار مالي بر اميد به زندگي (رهيافت Cup-FM)

هدف: وضعيت سلامتي افراد جامعه يكي از مواردي است كه سياست‌گذاران بخش سلامت همواره بدنبال بهبود آن هستند. شاخص اميد به زندگي يكي از مؤلفه‌هايي است كه ميزان دستيابي كشورها به اهداف اتخاذ شده بخش سلامت را نشان مي‌دهد. در همين راستا مطالعه حاضر قصد دارد تا تأثير عوامل موثر بر اميد به زندگي را با تاكيد بر ساختار مالي مطالعه كند. روش: در اين پژوهش، داده‌ها و اطلاعات كشورهاي منتخب در دوره 2020-2000 از پايگاه اطلاعاتي بانك جهاني استخراج شده و مدل تحقيق با استفاده از روش تخمين به روزرساني مكرر و كاملاً تعديل شده (Cup-FM) برآورد شده است. يافته‌ها: براساس نتايج برآورد مدل، در سطح معناداري 5 درصد، تأثير اعتبارات اعطايي به بخش خصوصي توسط سيستم بانكي بر اميد به زندگي مثبت و معنادار است. زيرا افراد با افزايش توسعه سيستم مالي توانسته اند از اعتبارات بانكي استفاده كرده و فعاليت هاي اقتصادي خود را رونق ببخشند. اين امر درآمد و ميزان استفاده افراد از خدمات آموزشي و بهداشتي را بالا برده و كيفيت زندگي و اميد به زندگي آنان را افزايش مي‌دهد. در سطح معناداري 5 درصد، تأثير توليد ناخالص داخلي سرانه و تأثير مخارج بهداشتي نيز بر اميد به زندگي مثبت و معنادار بوده است. همچنين، تأثير مصرف انرژي بر اميد به زندگي در بدو تولد منفي و به لحاظ آماري معنادار است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق، براي دستيابي به وضعيت سلامتي برتر، توسعه ساختار مالي بايد جزئي از سياست‌ها و راهبردهاي سلامتي در كشورها باشد.