پيش‌بيني پايداري ازدواج بر اساس سبك عشق‏ورزي‏ و خودابرازي جنسي با ميانجي‏گري هوش هيجاني: يك پژوهش زمينه‌يابي

روابط زناشويي رضايت‏بخش ابزاري كارآمد براي ايجاد پيامدهاي مثبت ازجمله سلامت جسمي و رواني در زوجين و ساير اعضاي خانواده و استحكام آن است. پژوهش حاضر به‌منظور پيش‏بيني پايداري ازدواج (پيوند زناشويي) بر اساس سبك عشق‏ورزي و خودابرازي جنسي (احقاق جنسي) با ميانجي‏گري هوش هيجاني انجام شد. روش پژوهش از نوع توصيفي- زمينه‏يابي با مدل تحليل مسير و روش نمونه‏گيري به‏صورت غير احتمالي و تلفيقي ناحيه‏اي (جغرافيايي) بود. جامعه آماري پژوهش 753030 نفر از مردان و زنان متأهل مناطق 1 و 2 و 9 و 11 شهر مشهد در سال ۱۳۹۷ و نمونه پژوهش 384 نفر مرد و زن متأهل بودند كه با دريافت فراخوان پيامكي، داوطلبانه در پژوهش شركت كردند. براي گردآوري داده‏ها از شاخص بي‏ثباتي پيوند زناشويي (Edwards, Johnson, Booth, 1983)، مقياس عشق (Sternberg,1997)، شاخص احقاق جنسي (Hulbert,1992) و سياهه 90 سؤالي هوش هيجاني (Bar-On, 1998) استفاده شد. در تجزيه‌وتحليل آماري از ضريب همبستگي پيرسون، تحليل مسير و روش بوت استراپ، با نرم افزار SPSS-23 و AMOS-23 استفاده شد. يافته‏ها نشان داد پايداري پيوند زناشويي بر اساس سبك عشق‌ورزي و احقاق جنسي با ميانجي‏گري هوش هيجاني قابل پيش‏بيني است (P 0.05)؛ بنابراين در مشاوره زوج و خانواده رابطه بين پايداري پيوند زناشويي با متغيرهاي مذكور قابل‌توجه است.