هم سنجي اثربخشي مدل يكپارچه حساس به فرهنگ و مدل شناختي رفتاري روي عملكرد جنسي و كيفيت رابطه زناشويي زنان دچار اختلال ميل/ برانگيختگي جنسي

اختلال ميل/ برانگيختگي جنسي در زنان متأهل از شايع‌ترين مشكلات جنسي و يك اختلال چندعاملي است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي مدل يكپارچه حساس به فرهنگ و مدل شناختي رفتاري بر عملكرد جنسي و كيفيت رابطه زناشويي زنان دچار اين اختلال انجام شد. روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل زنان دچار اختلال ميل/ برانگيختگي جنسي مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر اصفهان بودند كه از ميان آن‌ها تعداد 45 نفر به شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفي در سه گروه گمارش شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودني‌هاي هر سه گروه در مرحله پيش‌آزمون با مقياس‌هاي شاخص عملكرد جنسي زنان (Isidori and et al, 2010 ) و كيفيت روابط زوجين كوندي (Chonody and et al, 2018) مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس گروه‌هاي آزمايشي پژوهش تحت مداخله قرار گرفتند. پس از اتمام مداخله اعضاي هر سه گروه دوباره با ابزار پژوهش مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه هر دو مداخله مدل يكپارچه حساس به فرهنگ و مدل شناختي رفتاري در مقايسه با افراد گروه كنترل شاهد تغييرات مثبت در پس‌آزمون عملكرد جنسي و كيفيت رابطه زناشويي بودند (P 0.05). در رابطه اعتبار آزمايي رقابتي مداخله‌ها نيز نتايج نشان داد كه در عملكرد جنسي اثربخشي بيشتر به نفع مدل يكپارچه حساس به فرهنگ است اما در كيفيت رابطه زناشويي تفاوت معني‌داري بين دو مداخله مشاهده نشد (P 0.05). با توجه به اين نتايج مي‌توان گفت كه مدل يكپارچه حساس به فرهنگ اختلال ميل/ برانگيختگي جنسي از اثربخشي لازم برخوردار است و مي‌تواند به‌عنوان يك گزينه درماني مناسب در كنار ساير الگوهاي روان‌درماني اين اختلال مورداستفاده قرار گيرد.