بررسي كيفي نقش عوامل آسيب زاي خانواده در شكل گيري سازوكارهاي دفاعي غير سازشي افراد دچار اختلال شخصيت مرزي

بررسي عوامل كارساز در شكل‌گيري كاركردهاي اختلال شخصيت مرزي همواره مورد توجه درمانگران و پژوهشگران بوده است و خانواده همچون بخش جدايي‌ناپذير عوامل تأثيرگذار اهميت بسزايي در پژوهش‌هاي اين گستره دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي كيفي نقش عوامل آسيب زاي خانواده در شكل گيري سازوكارهاي دفاعي غير سازشي افراد دچار اختلال شخصيت مرزي بود. براي انجام اين پژوهش كيفي، از ميان مراجعين بيمارستان رازي تبريز 10 فرد دچار اختلال شخصيت مرزي به شيوه نمونه گيري هدفمند تا رسيدن به اشباع نظري انتخاب شدند. اين افراد توسط روان پزشكان بيمارستان تشخيص اختلال شخصيت مرزي دريافت كرده بودند. روش اصلي جمع آوري داده ها، مصاحبه هاي نيمه ساختارمند با سؤالات باز بود. اطلاعات برآمده از مصاحبه ها پس از پياده سازي، با بهره گيري از مدل استراوس و كوربين در سه مرحله كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري گزينشي مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. درستي و اعتبار پژوهش حاضر ريشه در چهار محور «باورپذيري، انتقال پذيري، تصديق پذيري و اطمينان پذيري» داشت. يافته هاي برآمده از مصاحبه با شركت كنندگان در گستره آسيب هاي خانواده و شكل گيري سازوكارهاي دفاعي غير سازشي با به‌كارگيري مطالعه نظريه داده بنياد، در سه مقوله اصلي «عوامل آسيب زاي خانواده»، «آسيب هاي دوران كودكي» و «سازوكارهاي دفاعي غير سازشي» و چندين خرده مقوله خلاصه گرديد و سرانجام به استخراج يك مدل پارادايمي در شكل گيري سازوكارهاي دفاعي غير سازشي افراد دچار اختلال شخصيت مرزي انجاميده شد. به‌صورت كلي نتايج پژوهش حاضر نشان داده است، عوامل آسيب زاي خانواده در شكل گيري سازوكارهاي دفاعي غير سازشي افراد دچار اختلال شخصيت مرزي نقش دارند.