تأثير برنامه والدگري مبتني بر ذهن تمام‌عيار در افسردگي، اضطراب و تنيدگي مادران داراي فرزند دچار اختلال ناخشنودي جنسيتي

نظر به موضوعيت دو گروه جنسيتي در جوامع، جاي شگفتي نيست كه برخي والدين به مجرد آگاه شدن از انتخاب جنسيت ناهمخوان با جنس فرزندان، به دليل تنش برآمده از شرم و سرافكندگي دچار مشكلات رواني شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي برنامه والدگري مبتني بر ذهن تمام‌عيار بر افسردگي، اضطراب و تنيدگي در مادران داراي فرزند با اختلال ناخشنودي جنسيتي انجام گرفت. روش پژوهش نيمه آزمايشي با گروه آزمايش و گروه كنترل بود كه در آن از طرح پيش آزمون-پس آزمون با دوره پيگيري سه‌ماهه استفاده شد. جامعه آماري پژوهش را همه مادران داراي فرزند دچار ناخشنودي جنسيتي و مراجعه كننده به مركز بهزيستي و انستيتو روان‌پزشكي شهر تهران در سال 1401 تشكيل مي دادند كه از ميان آن‌ها بر پايه پرسشنامه هويت جنسيتي (Deogracias et al, 2007) و مصاحبه باليني ساختاريافته طبق معيارهاي DSM-5 با فرزندانشان،30 نفر به شيوه در دسترس انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفي در گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. آزمودني هاي انتخاب‌شده در هر دو گروه به‌وسيله پيش آزمون و توسط پرسشنامه افسردگي، اضطراب و تنيدگي (Lovibond Lovibond, 1996) مورداندازه‌گيري قرار گرفتند، پس‌ازآن برنامه والدگري مبتني بر ذهن تمام‌عيار (Bögels Restifo, 2014) به گروه آزمايش آموزش داده شد ولي گروه كنترل هيچ آموزشي را دريافت نكردند. پس از آموزش در هر دو گروه پس آزمون اجراشده و همچنين پس از سه ماه آزمون پيگيري از هر دو گروه به عمل آمد. داده هاي به‌دست‌آمده با به‌كارگيري روش آماري واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در نرم افزار SPSS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد كه برنامه والدگري مبتني بر ذهن تمام‌عيار مايه بهبود سطح افسردگي، اضطراب و تنيدگي در مادران داراي فرزند دچار ناخشنودي جنسيتي شده كه اين بهبودي تا مرحله پيگيري برقرار بوده است (P 0.05). بر اين بنياد پيشنهاد مي شود كه مشاوران و روان شناسان از اين روش در مراكز مشاوره براي اين گروه از مادران استفاده كنند.