تأثير اندازه ذرات و درجه اشباع بر پتانسيل روانگرايي خاك ماسه‌اي

در سال‌هاي اخير، بررسي خصوصيات مقاومتي خاك‌هاي غيراشباع با توجه به اهميت مكش در اين نوع خاك‌ها بيشتر محدود به خاك‌هاي ريزدانه چسبنده يا خاك‌هاي ماسه‌اي با تراكم بالا بوده است و تحقيقات كمي در مورد روانگرايي خاك‌هاي ماسه‌اي سست در حالت غيراشباع و تاثير اندازه ذرات بر اين رفتار انجام شده است. در اين تحقيق سعي شده است تا با انجام يك سري آزمايش‌هاي سه محوري سيكليك در شرايط زهكشي نشده بر روي سه نوع ماسه با دانه‌بندي‌هاي مختلف، تأثير اندازه ذرات و درجه اشباع بر مقاومت روانگرايي خاك‌هاي ماسه‌اي سست غيراشباع بررسي گردد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه تغييرات فشار آب حفره‌اي و مقاومت روانگرايي در ماسه‌هاي مورد مطالعه تا حدود زيادي وابسته به اندازه ذرات و نسبت تخلخل بين دانه‌اي مي‌باشد، به ‌طوري كه ماسه 131 فيروزكوه به دليل بيشتر بودن نسبت تخلخل بين دانه‌اي داراي كمترين مقاومت روانگرايي در حالت اشباع بين ماسه‌هاي مورد مطالعه مي‌باشد. همچنين طبق نتايج به دست آمده، افزايش اندازه دانه‌هاي ماسه، مكش بافتي ايجاد شده در توده خاك به دليل كاهش درجه اشباع را كاهش مي‌دهد. افزايش تعداد سيكل‌هاي وقوع روانگرايي و در نتيجه آن مقاومت روانگرايي نمونه‌هاي ماسه مورد مطالعه در اثر كاهش درجه اشباع به خصوص در ماسه‌هاي داراي دانه‌هاي ريزتر از ديگر نتايج اين تحقيق مي‌باشد.