تبيين مؤلفه‌هاي معناشناسي شهر اسلامي در راستاي توسعه پايدار شهري

در سياست‌گذاري شهر اسلامي بايد اصول دين، احكام و احاديث، بر تصميم سازي‌ها و تصميم گيري‌هاي شهري تاثيرگذار باشند. مي‌توان در موضوع‌هاي گوناگون شهرسازي از طريق استخراج مؤلفه‌هاي معنايي، به صورت (كالبد) شهر پرداخت و نيز بر اساس كالبد شهري به ذات هستي(معنا) در شهر اسلامي دست يافت. در همين راستا پژوهش حاضر به تبيين مؤلفه‌هاي معناشناسي شهر اسلامي در راستاي سياست‌گذاري توسعه پايدار شهري پرداخته است. روشي كه در اين پژوهش به كار گرفته شده است روش كيفي مي‌باشد كه به صورت توصيفي و تحليلي و جمع‌آوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌اي و اسنادي صورت گرفته است. مطالعات با توجه به تبيين  مفهوم معنا و معناشناسي و خاستگاه آن در آثار معماري و همچنين معيارهايي به منظور تحليل معنايي فضاي شهري  به عناصري چون نشانه و نشانه‌شناسي و همچنين هنرشناسي صورت گرفت. سپس رابطه معنادار بين معنا و نشانه‌ها  و زيبايي‌شناسي در كالبد شهر اسلامي بررسي شده و علاوه بر بيان چيستي شهر اسلامي، مباني، اركان، عناصر آن و بيان شكل شهر اسلامي از منظر نظريه‌‌پردازان، تحليلي در راستاي مؤلفه‌هاي معنايي شهر اسلامي بيان گرديد و تبيين شاخص‌هاي اصالت وجود، اصالت ماهيت، علم نسبت به پديده‌ها، يگانگي عين و ذهن، ارتباط دو سويه معنا و صورت گرفت. يافته تحقيق حاكي از اين است كه با توجه به اينكه در شكل‌گيري شهر اسلامي، توجه به مراتب هستي داراي اهميت مي‌باشد، بنابراين با توجه به نقش مهم كالبد در جوامع امروزي و عدم توجه به ابعاد معنايي در كالبدهاي شهري، سياست حضور و ارتباط مؤلفه‌هاي معنايي در شهر اسلامي، مي‌تواند فضا را به سمت آرمان‌هاي اصلي اسلامي رهنمون سازد. از آنجا كه فرهنگ به عنوان يكي از حوز ه هاي اصلي توسعه پايدار مطرح شده است، پايبندي به ارز ش هاي فرهنگي در راستاي معناشناسي شهر اسلامي ضروري است.