ارزيابي قابليت هاي گردشگري و نقش آن در توسعه شهري با تأكيد بر برنامه ريزي راهبردي (نمونه موردي: شهر كرمان)

گردشگري موتور محرك توسعه اقتصادي و يكي از عوامل كاهش فقر در مناطق شهري وروستايي محسوب مي شود و اثرات منفي و مثبتي در مقاصد گردشگران داشته است. در اين راستا برنامه ريزي راهبردي مي تواند به عنوان پاسخي به مشكلات پيش آمده به علت عدم برنامه ريزي صحيح در گردشگري نيز مطرح گردد. در هسته گردشگري مانند همه فعاليت هاي تجاري ديگر بايد «راهبرد گردشگري» تجسم يابد و از جمله مدل هاي برنامه ريزي راهبردي مورد استفاده در توسعه گردشگري به ويژه در گردشگري شهري، مدل استراتژيك qspm مي باشد. در مقاله حاضر، سعي شده تا ضمن شناخت و معرفي برخي از جاذبه هاي گردشگري شهر كرمان و نقش آن در توسعه شهر، به ارائه راهبرد و راهكارهاي فراروي صنعت توريسم شهر كرمان نيز پرداخته شده است. اين تحقيق از لحاظ روش از نوع تحليلي و از لحاظ هدف، كاربردي مي باشد و بررسي سنجه ها و شاخص هاي مورد نظر در قالب گردشگري شهر كرمان، با استفاده از مطالعات ميداني و جمع آوري داده از طريق بررسي اسنادي و كتابخانه اي، پرسش نامه (از ديدگاه 50 نفر از مسئولان  و گردشگران) انجام شده است. سپس داده ها در نرم افزار exel وارد و تحليل شده و پس از آن  با استفاده از مدل راهبردي qspm مورد تجزيه و تحليل  قرار گرفته اند. نتايج  حاصل از  تحليل نهايي ماتريس‌هاي ارزيابي عوامل داخلي و خارجي بيانگر است كه با توجه به ميانگين امتيازات نهايي به دست آمده براي عوامل داخلي با امتياز برابر با 2.713 و براي عوامل خارجي با امتياز برابر با 2.98 است، راهبرد استراتژيك مورد مطالعه، راهبرد رسوخ در بازار و راهبرد توسعه  محصول مي باشد. در نهايت اينكه بر اساس ارزيابي ميانگين نمرات استراتژي هاي رقابتي در ماتريس برنامه ريزي استراتژيك كمي، راهبرد  توجه بر توسعه گردشگري فرهنگي، طبيعي و بومگردي به دليل وجود مزيت هاي نسبي براي توسعه اين نوع گردشگري به عنوان مهم ترين استراتژي براي پايداري توسعه گردشگري شهر كرمان به منظور توسعه پايدار گردشگري شهري در شهر پيشنهاد مي گردد.