سياست گذاري زنجيره ي ارزش كارآفريني با رويكرد توسعه پايدار شهري (مطالعه موردي: شهرهاي استان گلستان)

در ايران توسعه و ترويج كارآفريني يكي از نيازهاي جدي جامعه بوده و شناسايي عوامل مؤثر بر توسعه كارآفريني و نحوه تعامل آنها با يكديگر از ضروريات مي باشد. از طرفي اشتغال مردان ايراني در سال هاي اخير به دلايل مختلف حساسيت ويژه اي پيدا كرده است. در اين مقاله روش تحقيق آميخته، نوع تحقيق كاربردي و بنيادي، روش آماري توصيفي و استنباطي مي باشد. به بررسي و تجزيه و تحليل مشخصه هاي جمعيت شناختي خبرگان پرداخته مي شود و سپس مؤلفه هاي زنجيره ارزش كارآفريني و توسعه پايدار شهري در شهرهاي استان گلستان شناسايي شده را با استفاده از نظر خبرگان (كه 20 نفر از مردان برتر كارآفرين استان هستند) و به كمك روش دلفي فازي و انجام فازي زدايي غربال و مؤلفه هاي متغيرهاي موردنظر انتخاب مي گردد، همچنين روايي و پايايي پرسشنامه ها با استفاده از آلفاي كرونباخ مورد بررسي و نرمال بودن توزيع مؤلفه ها و نمونه ي آماري توسط آزمون كلوموگرونوف ـ اسميرنوف و آزمون t ـ ادستودنت انجام مي شود. در بخش اول تحقيق با استفاده از روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي و با بهره گيري از نرم افزار Expertchoice به اولويت بندي و رتبه بندي ابعاد و مؤلفه هاي زنجيره ارزش كارآفريني (توسط 198 نفر ازمردان كارآفرين استان) پرداخته مي شود. در بخش دوم براي سنجش روابط بين توسعه كارآفريني بر اساس زنجيره ارزش كارآفريني و توسعه پايدار شهري از تحقيق همبستگي و معادلات ساختاري و روش آزمون تحليل عاملي با استفاده از نرم افزار Smart pls2 استفاده شده كه اين ارتباط معني دار است. پس سياست گذاري زنجيره ارزش كار افريني سبب توسعه پايدار شهري مي گردد.