بررسي روابط بين نماگرهاي مفهوم كيفيت در فضاهاي باز شهري براي گذران اوقات فراغت (مطالعه موردي : شهر اراك)

فضاهاي باز شهري پتانسيل بالايي براي انواع فعاليت هاي شهري از جمله گذران اوقات فراغت دارند. اين موضوع با رشد شهرنشيني و تغييراتي كه در سبك زندگي شهروندان رخ داده، اهميت بيشتري يافته و معرفي نماگرهاي تبيين كننده مفهوم كيفيت در اين فضاها و چگونگي روابط بين آنها مي تواند براي برنامه ريزان شهري اهميت ويژه اي داشته باشد. پژوهش حاضر، يك مطالعه توصيفي - تحليلي با رويكرد كمي - كيفي است. در اين تحقيق با درنظرگرفتن رابطه بين كيفيت فضاهاي باز به عنوان هدف و شاخصهاي عيني تبيين كننده آن، به عنوان نماگرهاي مفهوم كيفيت، يك مدل ساختاري اندازه گيري پيشنهاد شده و چگونگي روابط بين نماگرهاي معرفي شده و ضريب تاثير آنها روي هدف پژوهش، با استفاده از تحليل عاملي تاييدي مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس يافته هاي حاصله، از بين نماگرهاي 45 گانه اي كه در مطالعات تئوريك به عنوان نماگرهاي مفهوم كيفيت در فضاهاي باز شهري براي گذران اوقات فراغت احصاء گرديد، 7 نماگر قدرت تبيين كنندگي لازم را نداشته و حذف شده اند و نماگرهاي مفهوم كيفيت به تعداد 38 نماگر رسيد. در بررسي روابط و چگونگي تاثير گذاري و تاثير پذيري اين نماگرهاي 38 گانه روي همديگر ، مشخص گرديد، 11 مورد از اين نماگرها، با ساير نماگرها همبستگي ندارند. همچنين با بررسي بارعاملي محاسبه شده براي نماگرهاي مذكور مشاهده گرديد، نماگر «وجود زمين و امكانات بازي و هيجان براي تمامي سنين» با كسب ضريب تاثير 0.66 ، بيشترين تاثير را بر كيفيت فضاهاي باز دارد. اين نماگر جزء يازده شاخصي است كه عملكرد مستقل و غير همبسته دارد. همچنين برخي نماگرها مثل نماگر «ابزار فعاليتهاي سرگرمي، ورزش و آمادگي جسماني»  با ضريب تاثير 0.62 ، هر چند جزء شاخصهاي 11 گانه مستقل نيست اما باز هم ضريب تاثبر بالايي به دست آورده است، اين را مي توان از اين جهت توضيح داد كه اهميت شاخصهاي 11گانه مستقل، به دليل داشتن ضريب تاثير بالاتر نيست، بلكه اين اهميت به دليل مستقل بودن و عدم همپوشاني كاستي هاي احتمالي توسط ساير شاخص ها است، بنابراين مديران و برنامه ريزان شهري بايد نسبت به وضعيت آنها (نماگرهاي مستقل) حساسيت بيشتري داشته باشند.