تحليل چندبعدي از شاخص‌هاي شهر هوشمند در دوره همه گيري كوويد - 19مورد مطالعه: شهر مشهد

به طوركلي شهرهاي هوشمند براي بهبود زندگي شهري به فناوري اطلاعات و ارتباطات متكي هستند كه مفاهيم شهر هوشمند به‌عنوان تلاش براي بهبود عملكرد شهري و تمايل به ارائه راهكارها و راه‌حل‌ها براي مشكلات شهري به‌منظور ارائه كيفيت بالاتر زندگي انسان شناخته مي‌شود. همان‌طور كه در دوران كوويد-19 شاهد آن بوديم دولت‌ها براي كارآمدتر كردن فاصله اجتماعي در سراسر جهان به يك قرنطينه اجباري شهري روي آورده‌اند. در اين شرايط تحركات جسماني محدود و فعاليت‌هاي روزمره به‌صورت منظم از طريق دوركاري انجام مي‌شد كه به اهميت هوشمند سازي شهري مي‌توان پي برد. در اين پژوهش به تحقق شهر هوشمند با زيرساخت­هاي دولت الكترونيك و مجازي و هوشمند شدن خدمات دولت با كاربست مؤلفه اصلي پويايي هوشمند، اقتصاد هوشمند، محيط هوشمند، حكمروايي هوشمند و مردم هوشمند در دوران شيوع كوويد-19 در شهر مشهد پرداخته شد. اين پژوهش، ازنظر روش جز پژوهش‌هاي كمي- كيفي، به لحاظ هدف جز پژوهش­هاي كاربردي و به لحاظ ماهيت، توصيفي و تحليلي است. به‌منظور ايجاد پايگاهي از عوامل اوليه موجود درباره عوامل مؤثر بر شهر هوشمند از تكنيك پويش محيطي و بررسي پيشينه ادبيات استفاده شده است. براي گردآوري اطلاعات از روش اسنادي و پيمايشي استفاده شده كه از روش پرسشنامه بهره گرفته است. نتايج نشان داد كه مؤلفه‌هاي مردم هوشمند، حكمروايي هوشمند و اقتصاد هوشمند داراي بيشترين همبستگي با مفهوم شهر هوشمند را داشته‌اند. درواقع با ارتقاي مؤلفه‌هاي نامبرده مفهوم شهر هوشمند تا حد زيادي محقق مي‌شود. درنهايت مي‌توان گفت تأثيرگذارترين مؤلفه مردم هوشمند مي‌باشد و با توجه به نتايج به‌دست‌آمده از آزمون هاي آماري شيوع بيماري كوويد-19 در شهر مشهد باعث افزايش مؤلفه مردم، حكمروايي و اقتصاد هوشمند شده است.