بررسي رابطه مدل بازاريابي گردشگري روستايي با ارزش ويژه برند مقصد (مطالعه موردي: روستاهاي مناطق كوهستاني شهرستان رودسر)

توسعه بخش گردشگري، به ويژه براي كشورهاي در حال توسعه كه با معضلاتي همچون ميزان بيكاري بالا، اقتصاد تك محصولي و غيره مواجه هستند از اهميت فراواني برخوردار است. ارزش ويژه برند ابزاري براي اندازه گيري تاثيرگذاري تلاش هاي بازاريابي انجام شده در گذشته و حال و پيش بيني عملكرد برند در آينده را فرآهم مي كند. هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه مولفه هاي مدل بازاريابي گردشگري روستايي در شهرستان رودسر با ارزش ويژه برند مقصد بوده است. به منظور اجراي پژوهش از رويكرد كمي، مدل سازي معادلات ساختاري و پرسشنامه ارزش ويژه برند مطابق مدل آكر استفاده شده است. براي تكنيكهاي آماري، با توجه به اين كه جامعه آماري مورد استفاده نامحدود است، با كمك از جدول كرجسي و مورگان براي جوامع با بيش از يكصد هزار نفر با سطح دقت 0.05 نمونه مورد نظر برابر 384 نفر مي‌باشد، اين نمونه شامل همه دست اندركان و مرتبطين گردشگري روستايي و گردشگراني كه حداقل يك بار به مناطق روستايي استان گيلان سفر نموده اند مي باشد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد همه 11 مولفه مدل بازاريابي گردشگري روستايي در شهرستان رودسر كه شامل: جاذبه ها، زيرساخت، فرهنگ، سرمايه گذاري، موقعيت زيست محيطي، قابليت دسترسي به امكانات، نيروي انساني ماهر، هزينه سفر، ترفيع، قوانين و مقررات و آموزش مي باشد با ارزش ويژه برند مقصد رابطه مثبت و معناداري داشته و سرمايه گذاري با توجه به ضريب مسير(0.73) و آماره (8.12t) و هزينه سفر با توجه به ضريب مسير(0.42) و آماره (5.24t) به ترتيب مهم ترين و كم اهميت ترين عوامل در ارزش ويژه برند مقصد شناسايي گرديد.