ارزيابي ابعاد سرزندگي در پياده‌راه‌هاي شهري، مطالعه موردي: پياده‌راه اسفريس اردبيل

هدف اصلي اين پژوهش ارزيابي ابعاد سرزندگي در پياده راه اسفريس شهر اردبيل و ارائه راهكارهاي مؤثر در ارتقاي سرزندگي پياده راه مي باشد. پژوهش از نوع توصيفي – تحليلي و از نظر هدف كاربردي است، جامعه آماري شهروندان هستند كه به پياده راه مراجعه كرده اند و چون نامشخص مي باشد از فرمول برآورد حجم نمونه براي جامعه آماري داراي حد نامعين استفاده شد كه با استفاده از فرمول كوكران 385 نفر از شهروندان به‌ عنوان نمونه آماري انتخاب شدند ، ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه محقق‌ساخته بوده كه ميزان پايايي با استفاده از آلفاي كرونباخ 0.75 به دست آمده نشان دهنده‌ پايايي خوب پرسشنامه مي باشد. 31 مؤلفه در چهار بعد كاربري و فعاليت، كالبدي، دسترسي و ارتباطات و زيست محيطي انتخاب شدند و در راستاي پاسخ به مسئله تحقيق از تحليل مبتني بر آزمون هاي آماري متناسب در محيط SPSS (تي تك نمونه اي و فريدمن) استفاده شد، در رابطه با نوآوري پژوهش حاضر مي توان بيان داشت تا كنون پژوهشي درباره سرزندگي پياده راه اسفريس صورت نگرفته است. نتايج نشان مي دهد، ميانگين بعد كاربري و فعاليت، بعد كالبدي، بعد دسترسي و ارتباطات و بعد زيست محيطي به‌طور معنادار بيش‌تر از معيار ميانگين (عدد 3) است كه نشان‌دهنده وضعيت نسبتا مطلوب و تاحدي بالاتر از حد متوسط مي باشد. همچنين نتايج آزمون فريدمن نشان داد كه رتبه بندي ابعاد از نظر شهروندان معنادار است و شهروندان رتبه بندي متفاوتي از ابعاد سرزندگي پياده راه دارند.