نگاهي به اشعار كار كشاورزي و دامداري در لرستان

اساس زندگي در جوامع روستايي و عشايري، كار است. هر فرد روستايي يا عشايري از صبح زود كارش را آغاز مي‌كند و تا غروب آن را ادامه مي‌دهد؛ از اين رو اغلب در چنين جوامعي استراحت و تعطيلات چندان وجهي ندارد. عجين‌بودن كار و تلاش با زندگي اين مردم، دليلي روشن و قانع‌كننده است كه اين مردم در هنگام كار طولاني و طاقت‌فرساي خود، اشعار و ابياتي را زمزمه كنند تا ضمن لذّت بردن از كار، ديگران را به انجام كار تحريض كنند. هرچند اين اشعار و سرودها در همۀ جنبه‌هاي زندگي اين مردم حضوري فعّال دارند اما اشعار و سروده‌هاي مرتبط با امور كشاورزي و دامداري رنگ ديگري دارند. از آنجا كه از گذشته‌ها شغل غالب مردم لرستان كشاورزي و دامداري بوده‌است، براي هر بخش از كارهاي مرتبط، اشعاري را زمزمه مي‌كرده‌اند. مضمون اغلب اين اشعار طلب فزوني محصول از خداوند، شكرگزاري به خاطر محصول و افزودن روحيه در انجام كار است. در اين مقاله، پس از بيان مطالبي در مورد لر و لرستان و چيستي و چرايي كارآواها، به تبيين مضامين و موضوعات و معرفي بخش‌هاي مختلف اين كارآواها و ذكر نمونه‌هايي از آن‌ها پرداخته شده است.