ميزان اعتماد به نفس دانشجويان دندان‌پزشكي در انجام درمان ريشه در دانشكده دندان‌پزشكي رفسنجان

مقدمه: احساس اطمينان دانشجويان دندان‌پزشكي، يكي از عوامل اثرگذار بر موفقيت آموزش اندودنتيكس مي‌باشد. مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين ميزان احساس اطمينان دانشجويان دندان‌پزشكي در درمان ريشه در دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 1400 طراحي شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي، پرسش‌نامه‌اي شامل اطلاعات دموگرافيك، تجربه‌ي اندودنتيكس، نگرش در رابطه با احساس اطمينان در مراحل مختلف درمان ريشه و همچنين پيشنهادها جهت بهبود كيفيت آموزشي اندودنتيكس همراه با پرسش‌نامه‌ي اعتماد به نفس عمومي بين 54 دانشجوي سال پنجم و ششم توزيع شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده توسط آزمون‌هاي t-test ، Pearson و ANOVA مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند (0.05 = α). يافته‌ها: از تعداد 49 دانشجو، 24.5 درصد اولين درمان ريشه را سخت عنوان كردند. كم‌ترين نمره‌ي ميانگين اطمينان براي پيدا كردن تمام كانال‌هاي موجود در دندان‌هايي با چند كانال، تهيه‌ي حفره‌ي دسترسي و نحوه‌ي صحيح مديريت مشكلات ناشي از درمان ريشه گزارش شد. ميانگين نمره‌ي كل اطمينان بين دانشجويان سال‌هاي پنجم و ششم، تفاوت معني‌داري نداشت (0.648 = p value). همچنين ارتباطي ميان اعتماد به نفس عمومي و سطح اطمينان دانشجويان نيز ديده نشد (0.372 = p value). همچنين سطح اطمينان دانشجويان با سن، درجه‌ي سختي درمان كانال ريشه و تعداد درمان كانال ريشه، ارتباط معني‌داري نشان نداد (0.05 p value). نتيجه‌گيري: دانشجويان در برخي مراحل درمان ريشه مانند پيدا كردن تمام كانال‌هاي موجود در دندان‌هايي با چند كانال، نحوه‌ي صحيح مديريت مشكلات ناشي از درمان ريشه و تهيه‌ي حفره‌ي دسترسي اعتماد به نفس پايين‌تري داشتند. بنابراين آموزش اندودنتيكس مي‌تواند با افزايش جلسات باليني و استفاده از پيشرفت‌هاي اخير اندودنتيكس بهبود يابد.