بررسي راديوگرافيك خطاهاي حين درمان ريشه‌ي دانشجويان دكتراي عمومي سال 5 و 6 دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان)

مقدمه: كيفيت درمان ريشه، يكي از مهم‌ترين عوامل مؤثر بر موفقيت درمان‎ اندودنتيك مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي راديوگرافيك خطاهاي حين درمان ريشه‌ توسط دانشجويان دكتراي عمومي سال 5 و 6 دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) در سال‌هاي 1394-1397 مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي- توصيفي، 860 پرونده‌ي درمان ريشه‌ي دندان بيماران مراجعه‌كننده طي سال‌هاي 1394-1397 به بخش اندودنتيكس عمومي و بخش درمان جامع دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) شامل 1903 كانال ريشه‌ي درمان شده، بررسي شد. كليشه‌هاي راديوگرافي پري‌اپيكال توسط دو متخصص درمان ريشه مورد استفاده و بررسي قرار گرفت و در فرم‌ها ثبت گرديد. در مرحله‌ي تهيه‌ي حفره‌ي دسترسي، پرفوراسيون فوركا، گسترش كم يا زياد حفره‌ي دسترسي ارزيابي شد. در مرحله‌ي آماده‌سازي كانال خطاهايي نظير پيدا نكردن كانال، لج، ترانسپورت، انواع پرفوريشن و وسيله‌ي شكسته بررسي شد. طول و تراكم پر كردگي، معيارهاي بررسي شده در مرحله‌ي پر كردن كانال بود. تجزيه و تحليل آماري داده‌ها‌ توسط آزمون Chi-Square و آزمون دقيق Fisher انجام شد. يافته‌ها: ميزان فراواني درمان ريشه‌هاي مطلوب، 37.5 درصد بود. دندان مولر اول پايين بيشترين آمار وجود خطا (40.7 درصد) را نشان داد. پرفوراسيون فوركا با 9.4 درصد، بالاترين خطاي مرحله‌ي تهيه‌ي حفره‌ي دسترسي گزارش شد. در مرحله‌ي آماده‌سازي كانال ترنسپورتيشن با 7.8 درصد، بيشترين ميزان خطا گزارش شد. تراكم پر كردگي نا مناسب (وجود گپ) 36.9 درصد بود. نتيجه‌گيري: بخش اندودنتيكس عمومي نيازمند برنامه‌ريزي دقيق براي افزايش كيفيت درمان‌هاي ريشه‌ي انجام شده توسط دانشجويان است.