شيوع افسردگي در مبتلايان ليكن‌پلان دهاني در مراجعين دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان

مقدمه: ليكن‌پلان دهاني، يك بيماري خودايمني و التهابي مزمن نسبتاً شايع است كه تغيير پاسخ ايمني با واسطه‌ي سلولي، نقش اصلي را در پاتوژنز آن ايفا مي‌كند. در ميان عوامل احتمالي مؤثر در ايجاد اين بيماري، نقش اختلالات رواني به خصوص افسردگي و اضطراب در پاتوژنز بيماري مورد بحث قرار گرفته است. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان شيوع افسردگي در بيماران مبتلا به ليكن‌پلان دهاني در بيماران مراجعه‌كننده به كلينيك دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 98-1397 بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش مورد- شاهدي حاضر، تعداد 40 بيمار مبتلا به ليكن‌پلان دهاني مراجعه‌كننده به كلينيك ويژه‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 98-1397 (گروه مورد) و تعداد 40 فرد غيرمبتلا به بيماري ليكن‌پلان دهاني و كاملاً سالم (گروه شاهد) مورد بررسي قرار گرفت. سپس پرسش‌نامه‌ي افسردگي بك (Beck Depression Inventory) BDI توسط افراد مورد مطالعه تكميل گرديد. در نهايت داده‌هاي به دست آمده با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري تجزيه و تحليل شدند. سطح معني‌داري 0.05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج به دست آمده نشان داد كه ميانگين سني گروه مورد (43.53 سال) كمتر از گروه شاهد (44.68 سال) مي‌باشد. همچنين ميانگين افسردگي در گروه مورد (12.78) بيشتر از گروه شاهد (9.5) بود، با اين حال اين تفاوت از لحاظ آماري معني‌دار نبود (0.05 p value). نتيجه‌گيري: به طور كلي اين مطالعه نشان‌دهنده‌ي نقش افسردگي در پاتوژنز بيماري ليكن‌پلان دهاني بود. به طوري كه سطح بالاي افسردگي مي‌تواند نقطه‌ي شروع واكنش‌هاي خودايمني مختلف و ابتلا به ليكن‌پلان دهاني باشد.