مقايسه‌ي پاسخMR-proADM ، NO و HOMA-IR به يك جلسه فعاليت ورزشي زير بيشينه در آزمودني‌هاي ورزشكار و غير ورزشكار

مقدمه: آدرنومدولين(ADM)‌يك پپتيد چند عملكردي است كه در طيف گسترده‌‌‌اي از فرآيندهاي فيزيولوژيكي و عملكرد قلبي-عروقي نقش دارد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه‌ي تأثير فعاليت جسماني ((PA بر سطوح ADM، نيتريك‌‌‌اكسايد (NO) و ميزان مقاومت به انسولين (HOMA-IR) در افراد ورزشكار و غير ورزشكار بود. روش‌‌ها: 12 ورزشكار و11 غير ورزشكار در‌‌‌اين مطالعه‌ي نيمه‌تجربي شركت كردند. ‌‌شركت‌كنندگان پژوهش با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. تمرين تردميل بيشينه (برنامه‌ي بروس) در هر دو گروه انجام شد. نمونه‌‌هاي خوني قبل و پس از انجام جلسه تمرين جهت بررسي متغيرها جمع‌آوري گرديد. داده‌‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس‌ يك‌طرفه، تي زوجي، تي مستقل و همبستگي پيرسون و در سطح معني‌داري 0.05 P تجزيه و تحليل شدند. يافته‌‌ها: نتايج نشان داد كه پس از‌يك وهله فعاليت ورزشي زيربيشينه، شاخص HOMA-IR در گروه غير ورزشكار كاهش (0.034 =P) و مقادير NO هر دو گروه ورزشكار و غير ورزشكار افزايش‌يافت (0.001 P=، 0.002 P=) و‌‌‌اين افزايش در گروه ورزشكار بيشتر بود. همچنين در مقادير ADM سرم در گروه غير ورزشكار (0.001 =P) پس از اتمام وهله‌ي تمرين افزايش مشاهده شد. نتيجه‌گيري:‌ يك جلسه فعاليت جسماني، احتمالاً با افزايش سطوح ADM و NO مي‌تواند منجر به اتساع عروقي بهتر و بهبود عملكرد اندوتليال و همچنين بهبود مقاومت به انسولين در افراد غيرفعال شود. از آنجا كه در افراد ورزشكار تنها سطوح NO پس از پايان فعاليت افزايش يافت، به‌نظر مي‌رسد PA بر بهبود عملكرد اندوتليال افرادغيرفعال تأثير بيشتري دارد.