تأثير چهارهفته تمرين هوازي بر فعاليت آنزيم كاتالاز بطن چپ و شاخص مقاومت به انسولين رت‌هاي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين و در معرض رژيم غذايي پُرچرب

مقدمه: رژيم غذايي پُرچرب باعث هيپرانسوليني و افزايش مقاومت به انسولين در بدن مي‌شود. از طرفي استرس اكسيداتيو ناشي از هيپرگليسيمي مي‌تواند منجر به تشديد هيپرگليسيمي و افزايش عوارض ديابت شود و بيماري‌هاي قلبي عروقي يكي از مهم‌ترين عوارض ناشي از ديابت مليتوس است. از اين‌رو هدف از مطالعه‌ي حاضر بررسي تأثير 4 هفته تمرين هوازي برفعاليت آنزيم كاتالاز در بطن چپ و شاخص مقاومت به انسولين در رت‌هاي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين و در معرض رژيم غذايي پُرچرب بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي 19 سر رت نر نژاد ويستار، در محدوده‌ي سن 12-8 هفته و وزن 250-200 گرم به 3 گروه: كنترل ديابت (CD 8 سر)، ديابت تمرين (TD 8 سر) و كنترل سالم (C 3 سر) تقسيم شدند. برنامه‌ي تمرين شامل 4 هفته تمرين هوازي با شدت متوسط 60 تا 75 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي به‌صورت فزاينده بود. قبل و 48 ساعت پس از آخرين جلسه‌ي تمرين خون‌گيري و نمونه‌هاي بافت بطن چپ جهت بررسي ميزان شاخص HOMA-IR و فعاليت كاتالاز به روش الايزا استخراج گرديد. براي مقايسه‌ي گروه‌هاي مطالعه از تحليل واريانس يك‌راهه و از آزمون تعقيبي شفه در نرم‌افزار SPSS استفاده شد (0.05≥P). يافته‌ها: نتايج نشان داد القاي ديابت با STZ همراه با رژيم غذايي پُرچرب باعث كاهش معنادار آنزيم كاتالاز (0.001 =P) و افزايش معنادار شاخص HOMA-IR، گلوكز ناشتا و شاخص لي (0.001 =P) در رت‌ها شد. با اين حال انجام 4 هفته تمرين هوازي باعث افزايش معنادار فعاليت آنزيم كاتالاز (0.001 P=) و كاهش شاخص HOMA-IR، گلوكز و شاخص لي (0.001 =P) شد. نتيجه‌گيري: تمرين هوازي با شدت متوسط مي‌تواند با افزايش فعاليت كاتالاز و كاهش مقاومت به انسولين در بيماري ديابت به‌عنوان يك روش غير دارويي مؤثر در درمان كارديوميوپاتي ديابتي مورد استفاده قرار گيرد.