تأثير تمرين‌ استقامتي بر محتواي درون سلولي پروتئين‌هاي ULK1 و FIP200 در بطن چپ رت‌هاي مبتلا به ديابت نوع يك

مقدمه: پروتئين‌ ﮐﯿﻨﺎز ﻓﻌﺎل‌ﮐﻨﻨﺪه‌ي اﺗﻮﻓﺎژي-1 شبه Unc-52 (ULK1) و ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﺗﻌﺎﻣﻞ‌ﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﯿﻨﺎزﻫﺎي ﭼﺴﺒﺎن ﻣﺮﮐﺰي ﺑﺎ وزن 200 ﮐﯿﻠﻮداﻟﺘﻮن (FIP200) نقشي اساسي در كنترل اتوفاژي و حجم عضلاني دارند. هدف از تحقيق حاضر، بررسي تأثير تمرين‌ استقامتي بر محتواي درون سلولي پروتئين‌هاي ULK1 و FIP200 در بطن چپ رت‌هاي مبتلا به ديابت نوع يك است. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي، 18 سر رت نر 2 ماهه از نژاد اسپراگ‌داولي با ميانگين وزن 20±300 گرم انتخاب شدند. 12 سر از رت‌ها از طريق تزريق درون صفاقي محلول‌هاي استرپتوزوتوسين ديابتي شدند. اين رت‌ها به روش تصادفي به 2 گروه، تمرين ديابتي و كنترل ديابتي (هر گروه 6 سر) تقسيم شدند؛ يك گروه كنترل سالم (6 سر) نيز در نظر گرفته شد. گروه تمريني 4 روز در هفته، به‌مدت 6 هفته به تمرين استقامتي پرداختند. براي تجزيه ‌و ‌تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 23 و آزمون‌هاي آنواي يك‌طرفه و تعقيبي توكي استفاده‏ شد. يافته‌ها: محتواي ULK1 (افزايش) و FIP200 (كاهش) به‌دنبال تمرين استقامتي، در بين گروه‌هاي تحقيق‌ در بطن چپ تغيير معني‌داري را نشان داد (0.0001=P). آزمون تعقيبي توكي نشان داد اين تغيير معني‌دار بين جفت گروه‌هاي تمرين ديابتي نسبت ‌به كنترل ديابتي، گروه‌هاي تمرين ديابتي نسبت ‌به سالم و همچنين گروه‌هاي كنترل ديابتي نسبت ‌به سالم است (0.05≤P). نتيجه‌گيري: تمرين استقامتي نشان داد كه مي‌تواند با افزايش ULK1 و كاهش FIP200 ماهيتي دوگانه براي كنترل اتوفاژي در آزمودني‌هاي ديابتي داشته باشد. در كل، نياز به بررسي‌هاي بيشتر در زمينه‌ي فيزيولوژي ورزشي بر پروتئين‌هاي مسئول اتوفاژي به‌ويژه در آزمودني‌هاي ديابتي نوع يك است.