تحليل نقش ارتباطي-اجتماعي پليس با سازمان هاي مردم نهاد،در پيشگيري از جرائم

زمينه و هدف: توجه به پديده وقوع جرائم و آمارهاي مرتبط با آن در سطح جهان، نشان‌گر اين واقعيت است كه مسئله آسيب‌هاي اجتماعي به عنوان يكي از متغيرهاي مهم در بُعد امنيت عمومي جامعه مي‌باشد. امروزه، با ظهور و بروز سازمان‌هاي مردم‌نهاد (NGO) به عنوان سازمان‌هاي غيررسمي و با هدف جلب مشاركت مردم در سرنوشت خود اين سازمان‌ها، نقش مؤثري را در پيشگيري از جرائم ايفا مي‌كنند. روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف، كاربردي و با استفاده از روش پژوهشي توصيفي- تحليلي و با بهره‌گيري از مدل تحليلي (SWOT) به دنبال احصاء فرصت‌ها، تهديدها، ضعف‌ها و قوت‌هاي نقش ارتباطي- اجتماعي پليس با سازمان‌هاي مردم‌نهاد در پيشگيري از جرائم انتظامي مي‌باشد. يافته‌‌ها و نتايج: با تحليل مباني نظري و پيشينه پژوهش‌هاي مربوط به سازمان‌هاي مردم‌نهاد كشور و قوانين و مقررات مربوطه مطالعه و نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهديدهاي آن تعيين گرديد كه در 4 گروه كلي تقسيم مي شوند، كه هر يك از گروه‌ها شامل تعدادي شاخص مختص به خود مي‌باشد، سپس تجزيه‌وتحليل داده‌ها توسط مدل تحليلي (SWOT) صورت گرفت و در همين راستا، راهبردهايي تدوين گرديد. نتايج حاصل از اين پژوهش حاكي از آن است كه به سبب بي‌ثباتي مديريتي، ناكافي بودن امكانات مالي، انساني و تشكيلاتي سازمان‌هاي مردم‌نهاد، عدم نظارت قوي از سوي سازمان‌هاي صلاحيت‌دار، عدم استفاده از افراد متخصص در زمينه جرم، سازمان‌هاي مذكور از برنامه‌هاي تعريف‌شده و مشخص به منظور مديريت بهينه محيط امنيتي و انتظامي دور مانده‌اند و در حقيقت، در اجراي نقش خويش در حوزه مديريت صحيح جرائم با كج‌كاركردي مواجه شده‌اند.