نقش دولت ها در پيشگيري آموزش محور از افراط گرايي در كودكان

زمينه و هدف: افراط گرايي پديده پيچيده اي است كه نظم عمومي و امنيت را در هر دو سطح ملي و بين المللي تهديد مي نمايد. علي رغم اتخاذ اقدامات سخت همچون توسل به اقداماتي مانند عمليات نظامي، جرم انگاري، تعقيب و مجازات مجرمين، اين پديده به عنوان يكي از چالش برانگيزترين تهديدات، در حال گسترش است. يكي از مهم ترين ابزارهاي گسترش افراط گرايي انتشار ديدگاه هاي افراط گرايانه به طرق مختلف و از جمله از طريق سازوكارهاي آموزشي است. روش: اين پژوهش به شيوه توصيفي-تحليلي به مساله تعهدات دولت ها در خصوص نظارت بر آموزش به عنوان ابزاري براي مهار ترويج افراط گرايي در كودكان پرداخته است. يافته ها و نتايج: براي پيشگيري از افراط گرايي لازم است تا اقداماتي براي خشكاندن ريشه هاي تفكرات افراط گرايانه و بسترهاي جذب افراد به ايدئولوژي ها افراط گرايانه و تقبيح اين افكار و اقدامات فراهم شود. در اين رويكرد آموزش نقش قابل توجهي را ايفا مي كند. به همين جهت نيز پيشگيري از آن نيازمند اتخاذ سياست هايي جامع، مركب از اقدامات سخت و نرم مي باشد كه تدابير پيشگيري آموزش محور از مهم ترين آن است. آموزش در چارچوب تعهدات حقوق بشري دولت ها نقش و جايگاه گسترده تري از يك حق بشري دارا مي باشد. بنابراين با توجه به قابليت هاي تاثيرگذاري آموزش بر افراط گرايي لازم است تا اين نهاد بر مبناي كليت تعهدات دولت ها وراي تعهد به احترام به حق به آموزش بازتعريف شود.