بررسي اثرات تغيير اقليم و خشكسالي هواشناسي بر روي خشكسالي آب زيرزميني در مناطق مرطوب و نيمه‌مرطوب (مطالعه موردي: دشت تالش)

مقدمه: به دليل گرمايش جهاني، آب‌و‌هوا از لحاظ متوسط دما و بارندگي تغيير خواهد نمود و از جمله پارامترهاي متاثر از اين پديده آب زير‌زميني مي‌باشد. لذا به بررسي روند پارامترهاي اقليمي دما و بارش و تاثير آن بر خشكسالي آب زيرزميني در دشت تالش پرداخته شد. روش: ابتدا مقادير تغيير اقليم با استفاده از مدل Lars-WG بدست آمد. سپس مقادير شاخص‌هاي خشكسالي هواشناسي و آب زيرزميني و بررسي روند اين شاخص‌ها با استفاده از آزمون من-كندال و همبستگي پيرسون اين دو شاخص محاسبه شد. يافته‌ها: نتايج بررسي تغييرات سالانه بارندگي و دما طي دوره آتي (1419-1399) نشان داد كه به ترتيب تحت سناريوهاي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 بارش به ميزان 9، 1.75 و 0.75 درصد و دما به ميزان 1.05، 1.32 و 1.81 درجه سانتي‌گراد افزايش يافته است. همچنين در دوره پايه متوسط افت آبخوان در اين دوره 15 ساله 0.86 متر بوده است. از طرفي نتايج اثرات تغيير اقليم بر افت آب زيرزميني طي دوره آتي نسبت به دوره پايه به ترتيب تحت سناريوهاي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 نشان داد كه آبخوان به ميزان 2.07، 2.21 و 2.34 متر مي‌باشد كه نشان مي‌دهد كه هر چند بارندگي در سطح منطقه افزايش يافته است اما همچنان برداشت بي‌رويه از سطح آبخوان منجر به افت آب زيرزميني گرديده است. همچنين يافته حاكي از آن است كه خشكسالي هواشناسي در دوره پايه به ميزان 49.66، 50.35 و 41.73 درصد به ترتيب در مقياس هاي 12، 24 و 48 ماهه رخ داده است. نتبجه‌گيري: بنابراين به منظور كاهش خسارات خشكسالي و به‌منظور جلوگيري از افت بيش از حد سفره هاي آب زيرزميني در اين دشت، تمهيدات لازم را به منظور كاهش مصرف آب از سوي مديران منابع آب و دستگاه هاي اجرايي در شرايط پيشرو را در برمي‌گيرد.