امكان سنجي نقش وسايل ارتباط جمعي در پيشگيري يا تسهيل وقوع جرم

رسانه‌ها، نمايشگر جريان اطلاعاتي جامعه هستند و به عنوان سپهر ارتباطي ميان افراد و كنش و واكنش آنان قرار مي‌گيرند. وسايل ارتباط‌جمعي، بيشتر در پي ايجاد بستر آرام اطلاعاتي براي جامعه است، گرچه گاه در برخورد با پديده‌ها، مستقيم يا غير مستقيم كاركرد منفي مي‌گيرد كه مصداق بارز آن نيز، در انعكاس جرم و جنايت رخ مي‌دهد. رسانه، نسبت به اين سوژه بايد فعل پيشگيرانه برگزيند، اما به‌دليل كج‌روي از فطرت خود، چه‌بسا عملش منفي هم مي‌شود و فضا را جرم‌خيز مي‌كند. اين مقاله تلاش دارد، كاشفي باشد بر ارتباط ميان كنش رسانه در مواجهه با جرم كه اين را در ميان نظريه‌ها، توصيف‌ها و تحليل به جست‌وجو مي‌نشيند. استفاده اسنادي از شگردهاي محققان و استنتاجي مقايسه‌اي و حتي‌الامكان استقرايي خواهد داشت تا به‌احتمال دريابد تنها وضع قوانين و اِعمال آن توسط سيستم قضايي، هرچند لازم است، اما كفايت نمي‌كند. پژوهش فعلي، به اين تحليل رسيد كه رسانه، به عنوان محرك افكار مردمي، در رجوع به خبرهاي جنايي، بايد جذابيت را بعد از مصلحت جامعه بگذارد تا نقطه ثقل عملي آن منع عادي‌انگاري ارتكاب جرم و ايجاد حس امنيت رواني و اجتماعي براي اجتماع باشد.