اثر تنش خشكي و روش كشت نشايي بر صفات زراعي، عملكرد كمي و كيفي و راندمان مصرف آب ارقام مختلف چغندرقند در كشت پاييزه

دو آزمايش جداگانه طي سال‌هاي 96-95 و 97-96 به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مركز تحقيقات شهيد مقبلي شهرستان جيرفت انجام شد. در آزمايش اول ابتدا اثرات روش كاشت شامل كاشت مستقيم و نشائي بر رقم هاي مختلف چغندرقند شامل پالما، شريف و مراك مورد بررسي قرار گرفت و سپس در آزمايش دوم از بين ارقام مورد بررسي آزمايش اول، رقم با عملكرد بالا (مراك) انتخاب شد. همچنين اثرات زمان آبياري (كه بر اساس 50، 70 و 90 درصد نياز آبي صورت گرفت) و روش هاي كاشت (مستقيم و نشايي) بر عملكرد كمي و كيفي آن مورد بررسي قرار گرفت. در آزمايش اول بالاترين ميزان ماده خشك ريشه، درصد قند قابل استحصال، درصد قند، وزن ريشه، طول ريشه، وزن تر اندام هوايي، عملكرد ريشه و قند از رقم مراك و روش كاشت نشائي به‌دست آمد. نتايج آزمايش دوم نشان داد زمان آبياري بر اساس 70 درصد نياز آبي منجر به دستيابي به عملكرد ريشه و قند بيشتر همراه با بهبود چشمگير كارايي مصرف آب گرديد. همچنين از آنجايي كه كاشت نشايي موجب بهبود عملكرد ريشه و قند شد، بنابراين كاشت نشايي همراه با آبياري در زمان 70 درصد نياز آبي جهت دستيابي به عملكرد مطلوب ريشه و شكر توصيه مي گردد.