غربال لاين‌هاي اوتايپ چغندرقند از نظر مقاومت به‌ پوسيدگي ريزوكتونيايي ريشه

به منظور شناسايي لاين‌هاي اوتايپ چغندرقند مقاوم به پوسيدگي ريشه ريزوكتونيايي، تعداد 51 لاين‌ اوتايپ به همراه شاهد مقاوم و حساس در ميكروپلات‌هاي ايستگاه اكباتان مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي همدان در سال 1400 ارزيابي شدند. براي آلوده سازي مصنوعي بوته ها، جدايه Rh133 از قارچ Rhizoctonia solani- AG2-2 بر روي بذر ذرت تكثير و در كنار ريشه‌هاي 63 روزه چغندرقند قرار داده شد. در پايان فصل، ريشه‌ها برداشت و بر اساس مقياس يك تا نه نمره‌دهي انجام و شاخص بيماري و شاخص برداشت بر مبناي آن برآورد شدند. مقايسه ميانگين ژنوتيپ ها نشان داد اوتايپ هاي شماره 9 (FCOT 990084) و 19 (FCOT 990094) به ترتيب با مقادير 55/3و76/3 واحد كمترين مقدار شاخص بيماري و با مقادير 49/82 و 49/32 درصد بالاترين شاخص برداشت را به خود اختصاص دادند. بر اساس نتايج تجزيه خوشه اي 48 ژنوتيپ چغندرقند تحت شرايط ميكروپلات به پنچ گروه تقسيم شدند بين اين گروه ها از نظر تعداد بوته، تعداد ريشه، شاخص بيماري و شاخص برداشت اختلاف معني داري وجود داشت. اوتايپ هاي شماره4 (FCOT 990079)،9 (FCOT 990084)، 19 (FCOT 990094)، 30 (FCOT 990105)، 47 (FCOT 990122) و رقم شاهد مقاوم 52 (Check1) در گروه شماره 5 قرار گرفتند كه بالاترين مقدار شاخص برداشت و پايين ترين شاخص بيماري را به خود اختصاص دادند. گروه‌بندي ژنوتيپ‌هاي اوتايپ بر اساس شاخص SIIG نشان داد ژنوتيپ هاي شماره 19 (FCOT 990094) و 9 (FCOT 990084)، 30 (FCOT 990105)، 4 (FCOT 990079)، 47 (FCOT 990122) به ترتيب با مقادير0/854 و 0/824، 0/741، 0/708 و 0/701  نزديك ترين ژنوتيپ ها به ژنوتيپ هاي ايده آل از لحاظ مقاومت به ريزوكتونيا بودند.