تأثير نوع تكليف و خستگي بدني بر توانايي تصويرسازي ذهني ورزشكاران ماهر

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير نوع تكليف و خستگي بدني بر توانايي تصويرسازي ذهني ورزشكاران ماهر بود. سي ورزشكار ماهر به‌صورت تصادفي به دو گروه خستگي و كنترل تقسيم شدند. سنجش‌هاي پيش‌آزمون و پس‌آزمون شامل اجراي ذهني تكاليف حركتي به‌صورت بينايي دروني، بينايي بيروني و حركتي بود. گروه تجربي پروتكل تمريني را براي خستگي (دويدن با شدت 70 درصد ضربان قلب بيشينه تا رسيدن به حد خستگي) اجرا كردند، درحالي‌كه گروه كنترل فاقد هرگونه فعاليت بدني و ذهني بودند. نتايج نشان داد كه يك وهله خستگي منجر به كاهش معنادار دقت تصويرسازي شد. در هر دو تكليف، دقت تصويرسازي بينايي بيروني، از بينايي دروني بيشتر بود و دقت تصويرسازي بينايي دروني از حركتي بالاتر بود. همچنين، خستگي بر وضوح تصويرسازي ذهني تكليف كوتاه و بلند تأثير معناداري ندارد. درنهايت، خستگي بر كنترل‌پذيري تصويرسازي ذهني تكليف كوتاه و بلند تأثير معناداري ندارد.