تدوين مدل صميميت زناشويي بر اساس راهبردهاي حفظ زوج، تحمل پريشاني با نقش ميانجي ذهن آگاهي

ازدواج به‎عنوان يكي از مهم‎ترين تصميمات افراد در زندگي براي دستيابي به نيازهاي عاطفي و كسب امنيت است؛ چراكه سنگ‌بناي رابطه خانوادگي را فراهم مي‌كند. يكي از عناصر بسيار مهم در تأمين نيازهاي عاطفي افراد و ماندگاري ازدواج، صميميت ميان زوجين است. از اين رو پژوهش حاضر باهدف تدوين مدل صميميت زناشويي بر اساس راهبردهاي حفظ زوج، تحمل پريشاني با نقش ميانجي ذهن‎آگاهي انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود كه در قالب تحليل مسير انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر زنان متأهل شهر تهران در بازه سني 24 تا ۵۵ سال بودند كه 320 نفر از آنان با روش نمونه‎گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش مقياس صميميت زناشويي والكر و تامپسون (1983)، مقياس راهبردهاي زوج باس و همكاران (2008)، مقياس تحمل پريشاني سيمونز و گاهر (2005)، فرم كوتاه پرسشنامه ذهن‎آگاهي فرايبورگ ساخته‌شده توسط والاچ و همكاران (2006) بود. داده‎هاي حاصل در سطح توصيفي با استفاده از ميانگين و انحراف استاندارد و در سطح استنباطي با استفاده از آزمون همبستگي و تحليل رگرسيون و تحليل مسير براي بررسي نقش ميانجي، با استفاده از دو نرم‎افزار SPSS و AMOS تحليل شدند. نتايج حاكي از اين بود كه مدل تدوين صميميت زناشويي درمجموع از برازش قابل قبولي برخوردار است. اين موضوع نشان مي‌دهد كه متغيرهاي راهبردهاي حفظ زوج و تحمل پريشاني با ذهن‎آگاهي ارتباط دارند. رابطه ذهن‎آگاهي با صميميت زناشويي به‎طور مستقيم معنادار بوده و همچنين اثر غيرمستقيم راهبردهاي حفظ زوج و تحمل پريشاني بر صميميت زناشويي با ميانجي‌گري ذهن‎آگاهي معنادار است (p 0/05). نتايج حاكي از آن است كه متغيرهاي راهبردهاي حفظ زوج، تحمل پريشاني و ذهن‎آگاهي در صميميت ميان زوجين به سير مهم و تأثيرگذار است.