تعلق شهري و حق به شهر، مورد مطالعه: جوانان شهر آمل

فضاي شهري در راستاي تحقق خواسته ‏هاي نظام سرمايه ‏داري، طبقه‏ ي حاكم و بدون توجه به نيازهاي طبقات فرودست ساخته مي‌شود. حق به شهر، حق تغيير دادن خودمان از طريق تغييردادن شهر و به رسميت شناختن شهر به مثابه مكاني براي بازتوليد روابط اجتماعي قدرت است. هدف اين پژوهش بررسي رابطه و تأثير تعلق شهري يا مكاني به همراه دو بعد هويت و وابستگي مكاني بر حق به شهر در ميان جوانان شهرنشين آمل است. جمعيت مورد مطالعه 420 نفر از جوانان ساكن شهر آمل هستند كه با استفاده از تكنيك نمونه گيري چند مرحله‌اي انتخاب و براي تعيين ميزان پايايي ابزار سنجش، از روش آلفاي كرونباخ استفاده (0/759) شده است. تحليل داده‌‌هاي پژوهش از طريق دو نرم افزار SPSS و Amos انجام شد. در بررسي تأثيرات متغيرهاي مستقل بر‌‌ حق به شهر مشخص شد كه احساس تعلق مكاني با ضريب بتاي 0/255 داراي بيشترين تأثير مستقيم و بعد از آن هويت اجتماعي مكاني با ضريب بتاي 0/222 به صورت مستقيم قرار دارد و هويت مكاني با 0/097 داراي كمترين تأثير غيرمستقيم است. يافته‌ها نشان داد كه وضعيت كلي حق به شهر در بين جوانان ساكن شهر آمل در حد متوسط است. جوانان آملي حس تعلق نسبتاً خوبي به اين شهر دارند و براي تغيير وضع موجود تلاش مي‌كنند؛ اما فرصت‌هاي ايجادشده را كافي و عادلانه نمي‌دانند.