سازوكار غياب به‌مثابۀ بازي زباني تخيل در فيلم‌نامۀ «دربارۀ الي» اثر اصغر فرهادي براساس آراي ويتگنشتاين

لودويگ ويتگنشتاين متأخر اعتقاد دارد كه بازي‌هاي زباني سبب‌ساز شكل‌گيري معناست. او زبان را داراي منطقي مي‌داند كه در گرامر اوليۀ آن كامل مي‌شود. اما تناقض‌هاي موقعيتي، شرايطي را به‌بار مي‌آورد كه در قالب آن مي‌توان به تصوري ديگر از همان موقعيت رسيد. تصوري كه در يك بازي زباني جديد تبلور مي‌يابد و مي‌توان به آن عنوان تخيل داد. بنابراين مي‌شود، اين تصور را از امري ذهني به مقوله‌اي زباني بدل كرد. يكي از بسترهايي كه مي‌توان اين بازي‌هاي زباني را با شاهد مثال دنبال كرد، عرصۀ متون نمايشي است. ويتگنشتاين ماهيت پژوهش را در توصيف مي‌داند و با تحليل و تبيين مخالف است و ادعا دارد، كه فلسفۀ زبان با توصيف بازي‌هاي زباني به وظيفۀ خود عمل كرده است.  هدف اصلي اين مقاله اين است كه  تخيل در زبان چگونه شكل مي‌گيرد،  و بر همين اساس، فيلم‌نامۀ دربارۀ الي اثر اصغر فرهادي براي پژوهش برگزيده شده است. فرهادي براي رسيدن به اين مقصود چگونه بازي زباني خود را سامان مي‌دهد؟ به‌نظر مي‌رسد كه وي از عنصر غياب براي اين بازي زباني استفاده كرده است. اين پژوهش كه از منظر هدف كاربردي، براساس روش كيفي و براساس جمع‌آوري اطلاعات كتابخانه‌اي است، به اين نتيجه دست يازيده كه غياب سبب‌ساز شكل‌گيري موقعيت‌هاي متناقض و متزلزل زباني مي‌شود و كمك مي‌كند رويه‌هاي مختلف زبان در برخورد با يكديگر شكل گيرد.