تحليل و مقايسۀ زبان شفاهي از دو جنبۀ نحو و معناشناسي در كودكان شنوا با كودكان كم‌شنواي داراي سمعك و كاشت حلزون شنوايي

اگرچه مهارت زباني كودكان كم‏شنوا به كمك سمعك و كاشت حلزون شنوايي و گفتار درماني ارتقا مي‏يابد، اما به علت اين‏كه آغاز شنوايي در اين كودكان با تأخير صورت مي‏گيرد و باتوجه به اين‏كه آموزش كودكان كم‏شنوا در مدارس عادي انجام مي‏شود، لازم است كه عملكرد زبان شفاهي اين كودكان در مقايسه با هم‌سالان شنوايشان به دقت بررسي شود. لذا پژوهش حاضر به تحليل و مقايسۀ مؤلفه‏هاي زبان شفاهي از دو جنبۀ معناشناسي و نحو در كودكان كم‏شنوا داراي سمعك و حلزون شنوايي با هم‌سالان شنوا پرداخته ‏است. به اين منظور تعداد 39 كودك 6 تا 8 سال، شامل شانزده كودك شنوا، سيزده كودك داراي پروتز حلزون شنوايي و ده كودك داراي سمعك به كمك آزمون Told-p:3بررسي شدند. تجزيه و تحليل داده‏ها از طريق آزمون‏هاي كروسكال واليس و يومن‏ويتني نشان ‏داد، ميان كودكان كاشت حلزون شده و داراي سمعك، از لحاظ مهارت‏هاي نحوي و معناشناسي  تفاوت معني‏داري وجود ندارد و اين كودكان در دريافت و درك معاني كلمات و جملات، در ارائۀ تعاريف شفاهي از كلمات و توانايي شناختن و به كارگيري اشكال تك‌واژ، عملكرد يكساني دارند. اما بين كودكان شنوا و دو گروه كودكان كم‏شنوا از جنبه‏هاي نحو و معناشناسي اختلاف معني‏داري وجود دارد و كودكان شنوا عملكرد بهتري دارند. بنابراين لازم است كه كودكان كم‏شنوا تا رسيدن به سطح زباني كودكان شنوا به‌طور جدي تحت آموزش‏هاي توان‌بخشي كلامي ـ  شنيداري قرار گيرند. عدم توجه به اين موضوع مي‏تواند اثر نامطلوبي بر پيشرفت‏ تحصيلي و آيندۀ شغلي كودكان كم‏شنوا داشته باشد.