پالايش فضاي سايبري به مثابه جرم يا ابزارپيشگيري ازآن؟

تقريبا همه دولت‌ها بنا به ملاحظات مختلف در راستاي پيشگيري از جرم در فضاي مجازي، به پالايش متوسل مي شوند. ولي اغلب، از يك طرف به‌دليل محدوديت‌هاي فني و جرم شناختي و از طرف ديگر به علت اجراي غيراصولي پالايش، در وصول به هدف خود موفق نشده بلكه برخي حقوق بنيادين بشري را نيز نقض مي نمايند. در اين تحقيق اين كه آيا پالايش ابزار پيشگيري از جرم است يا به مثابه خود جرم بررسي شده است. مقاله با شيوه‌ تحليلي- توصيفي به اين نتيجه دست يافته كه اكتفاي دولت‌ها به قانوني بودن پالايش و عدم توجه به شرايطي چون «ضرورت و تناسب» در اعمال آن، موجب مداخله بي رويه آن‌ها در حقوق بنيادين شهروندان شده و آسيب‌هاي ناشي از پالايش غيراصولي به رغم متصف نشدن به‌عنوان مجرمانه در قوانين داخلي، مي تواند با بهره‌مندي از آموزه هاي جرم شناسي انتقادي با رويكرد آسيب اجتماعي‌شناسي، در قالب جرم دولتي مطرح گردد.