نقش مديريتي محله‌محور در پايداري اقتصادي- اجتماعي شهر زابل

زمينه‌ها و اهداف: مشاركت شهروندان يكي از اصلي‌ترين راهكارهاي حركت به سمت توسعه پايدار شهري در پايين‌ترين سطح آن يعني در مقياس خرد محلات شهري است. بسط و ارتقاي آن مستلزم اتخاذ رويكرد مشاركتي نسبت به برنامه‌ريزي محلات شهري است. هدف از پژوهش حاضر، نقش مديريتي محله‌محور در پايداري اقتصادي- اجتماعي شهر زابل، بود. روش‌شناسي: پژوهش توصيفي-تحليلي حاضر در سال ۱۴۰۰ انجام شد. داده‌هاي مورد نياز به روش اسنادي-ميداني (پرسش‌نامه و مشاهده) گردآوري و از دو جامعه آماري استفاده شد؛ خانوارهاي ساكن زابل (حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران ۳۸۳ تعيين شد) و مديران و متخصصان (۲۰ نفر با نمونه‌گيري هدفمند). براي تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS و مدل WASPAS استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين‌هاي كمتر از ۳، گوياي وضعيت نامناسب شاخص‌هاي مديريت مشاركتي در شهر زابل بود. نتايج آزمون رگرسيون نشان داد كه بين مديريت مشاركتي و توسعه اجتماعي و اقتصادي محلات شهري زابل، در سطح اطمينان بالاي 0.99، رابطه معناداري وجود داشت. براساس نتايج مدل تصميم‌گيري WASPAS، محله ۱۷ شهر زابل در اولويت تاثيرپذيري از مديريت مشاركتي در ابعاد اقتصادي و اجتماعي قرار داشت. نتيجه‌گيري: در محلات مورد مطالعه شهر زابل، وضعيت مديريت مشاركتي نامطلوب ارزيابي شد و اين محلات وضعيت متفاوتي را با توجه به تاثيرپذيري از مديريت مشاركتي در ابعاد اقتصادي و اجتماعي دارند.