محيط شناسي سياسي-اقتصادي چين؛ قدرت ژئوپليتيك جنوب شرق آسيا

اهداف: روند رشد و توسعه اقتصادي كشورهاي آسيايي كه از اواخر دهه 70 ميلادي آغاز شد چنان سريع و چشم گير بود كه در پايان قرن بيستم، علاوه بر ژاپن به عنوان غول اقتصادي آسيا، چند كشور آسيايي ديگر از جمله چين و هند نيز در شمار اقتصادهاي بزرگ و موفق جهان قرار گرفتند. به طور قاطع مي توان گفت كه مهم ترين عامل تاثيرگذار بر خيزش كشورهاي آسيايي و قرار گرفتن آنها در ميان قدرت هاي بزرگ، رشد و توسعه چشم گير اقتصادي بوده است. ظهور چين به عنوان كانون يك منطقه جديد ژئواستراتژيك نه تنها به ضعف نفوذ ايالات متحده و روسيه در غرب و پاسيفيك شمالي، بلكه همچنين به تغييرات در محيط شناسي سياسي- اقتصادي چين مربوط مي شود. هدف اين تحقيق توصيفي- تحليلي، بررسي محيط شناسي سياسي- اقتصادي چين با اتكا به روش تفسير پيشينه تحقيقاتي براي درك موقعيت ژئوپليتيكي در جنوب شرق آسيا بوده است. داده ها با استفاده از جست و جو در منابع كتابخانه اي و پيشينه تحقيقاتي جمع آوري شد. نتيجه گيري: در جامعه امروز چين، در ميان توده مردم و نخبگان سياسي كشور بيش از هر چيز، ثبات اقتصادي، سياسي و اجتماعي حايز اهميت است. اصلاحات صورت پذيرفته نيز، نه در جهت بر هم زدن نظم سياسي موجود، بلكه در راستاي افزايش نقش قانون، گسترش تدريجي مشاركت و ايجاد نظام كنترل و نظارت رسمي صورت پذيرفته است. ماحصل اين اصلاحات نيز، گسترش پاسخگويي در مقابل مردم، شفافيت و اعتمادسازي است. ساختار فرهنگي چين نيز به عنوان عاملي موثر و مثبت در توسعه و تقويت قدرت داخلي و بين المللي اين كشور نقش برجسته اي در شكوفايي توانمندي هاي اين كشور ايفا مي كند.