تحليل آسايش و ادراك زيسته‌ حرارتي در فضاي باز شهري مناطق گرم و مرطوب؛ مطالعه‌ موردي شهر بندرعباس

اهداف: كيفيت فضاهاي شهري افزون بر مولفه‌هاي معماري و شهرسازي از احساس آسايش حرارتي شهروندان نيز متاثر است. احساس آسايش حرارتي متاثر از ويژگي‌هاي زيستي، پوششي، رواني و اقليمي است. براي بررسي عوامل موثر بر آسايش حرارتي بر حضور شهروندان در فضاهاي شهري كه هدف اصلي اين پژوهش است ابتدا بايد متغيرهاي موثر بر آسايش حرارتي را شناخت سپس تحليل كرد. اين مقاله آسايش حرارتي در فضاهاي باز شهري در بندر عباس را بررسي مي‌كند. روش شناسي: روش تحقيق بر تحليل و ارزيابي داده‌هاي كمّي اقليمي از يك‌سو و ارزيابي ادراك و داده‌هاي زيسته و ذهني (كيفي) از سوي ديگر مبتني است. براي دست‌يابي به آسايش حرارتي زيسته و ذهني (كيفي) از پرسشنامه استفاده شد. بررسي‌هاي ميداني در طي يك دوره چهارده روزه در تابستان و زمستان سال 1400 انجام شد. پايش مولفه‌هاي اقليمي همزمان با مصاحبه‌ها و پركردن پرسشنامه‌ها انجام شده است. يافته‌ها : با بررسي داده‌هاي اقليمي و رابطه‌ آنها با احساس ذهني دما، اثر قابل توجه متغيرهاي شخصي (سن و لباس) و محيطي (دماي هوا، تابش خورشيد و سرعت هوا) تاييد شد؛ همچنين محدوده‌ حرارتي قابل‌قبول بيروني با استفاده از شاخص Ta با دماي هواي خنثي 29.1 درجه سانتي‌گراد براي فصل گرم و 24.5 درجه‌ سانتي‌گراد براي فصل سرد به دست آمد. نتيجه‌گيري: مهمترين عامل براي تامين آسايش فضاهاي باز (ميدان، خيابان، پارك و ...) جريان هوا و باد است. اين تحقيق سرعت هواي خنثي (VA) با سرعت هواي خنثي 0.5 متر بر ثانيه براي فصل گرم و 0.13 متر بر ثانيه براي فصل سرد را با توجه به محدوده‌ حرارتي قابل‌قبول بيروني، به دست داد. پوشش و لباس در رتبه‌ دوم قرار دارد.