اثرات پرتوتابي گاما بر تركيبات آلرژن و ميزان كشندگي زهر زنبور عسل در مدل حيواني همستر

مقدمه: اين پژوهش با هدف مطالعه اثر پرتوتابي گاما بر دز كشندگي زهر زنبورعسل انجام شد. روشها: نمونه هاي زهر با دزهاي 0، 2، 4، 6 و 8 كيلوگري گاما پرتوتابي شد. قبل و بعد از پرتوتابي مقدار مالون‌دي‌آلدئيد و پروتئين حقيقي زهر تعيين شد. با استفاده از الكتروفورز ژل پلي‌آكريلاميد زيرواحدهاي پروتئيني زهر مطالعه شد. سنجش تركيبات آلرژن زهر زنبور عسل به‌وسيله دستگاه HPLC انجام شد. براي تعيين دز كشندگي 50 درصد زهر فراوري شده 80 سر همستر در 5 گروه با 4 تكرار گروه‌بندي شد. مقدار 0.5، 0.75، 1 و 2 ميلي‌گرم زهر به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقي تزريق و ميزان مرگ و مير موش‌ها ثبت و دز كشندگي 50 درصد محاسبه شد. جهت انجام آزمايش بافت‌شناسي بافت كبد در فرمالين 10 درصد تثبيت شد و پس از فالب‌گيري و برش‌گيري با رنگ هماتوكسلين ائوزين رنگ آميزي شد. داده‌هاي آزمايشي در قالب طرح آزمايشي كاملاً تصادفي با استفاده از نرم‌افزار آماري SAS آناليز شد. نتيجه: پرتوتابي با دز 4 و 6 كيلوگري سبب كاهش مقدار فسفوليپاز و افزايش زيرواحدهاي پروتئيني كوچك شد (0.05P ). استفاده از پرتوتابي با دز 6 و 8 كيلوگري سبب افزايش 34 درصدي دز كشندگي 50 درصد شد (0.05P ). طبق نتايج بافت‌شناسي، زهر زنبورعسل پرتوتابي شده با دز 4 و 6 كيلوگري سبب كاهش ادم و پرخوني هپاتوسيت‌ها شد. بحث: دز 6 كيلوگري پرتو گاما با حذف عوامل آلرژن مي تواند براي كاهش سميت زهر زنبور عسل استفاده شود.