لزوم كاربست سياست‌گذاري آينده‌پژوهانه علم و فناوري در حوزه آب كشور

تحقق سياست‌هاي حوزه آب نيازمند تامل و بازنگري در الزامات علم و فناوري با نگاه آينده‌پژوهانه است. از اين رو ايجاد هرگونه تغيير در حوزه مسائل آب، نيازمند تغيير الگوي مصرف ، آموزش و پژوهش، توليد و انتقال فناوري مناسب و نوآورانه است. دراين راستا ‌توسعه پايدار، تنظيم و ساماندهي تعامل انسان و محيط و تعامل انسان با انسان را در برمي‌گيرد. همچنين، يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي قرن حاضر محوريت يافتن «آموزش» در گفتمان‌هاي توسعه در كشورهاي جهان و سرمايه‌گذاري وسيع كشورها در آموزش به‌عنوان قدرتمندترين ابزار تحقق توسعه پايدار در حوزه آب است. از اين رو هدف پژوهش حاضر، ارايه چارچوب سياست‌گذاري علم و فناوري حوزه آب كشور با نگاه آينده‌پژوهانه است. روش انجام اين پژوهش زمينه‌اي بوده و از لحاظ راهبردي داراي رويكردي كيفي و با توجه به هدف، پژوهشي كاربردي است. براي گردآوري داده‌ها از تركيبي از روش‌هاي اسنادي (مطالعات كتابخانه‌اي) و مصاحبه با خبرگان بهره گرفته شده است. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از روش «نظريه‌ داده‌ بنياد» با رويكرد «طرح كلاسيك» گليسر استفاده شده است. نتيجه تحليل داده‌ها طي سه مرحله كدگذاري باز، محوري و انتخابي، منتج به شناسايي 58 گزاره مقوله‌اي، 19 مقوله و هفت دسته مقوله شد. اين دسته مقوله‌ها شامل توجه به تغيير اقليم، نظام فرهنگي، گسترش رشته‌هاي بين رشته‌اي در حوزه آب، اقتصاد نوآوري در حوزه آب، فناوري‌هاي آب، آموزش‌هاي نيروي انساني كارآمد و گسترش آموزش‌هاي عمومي جهت افزايش سطح دانش جامعه درباره محيط زيست و موضوع آب است.