تاثير تركيب توهم بينايي و تمركز توجه بيروني بر يادگيري مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدي

مقدمه: تحقيقات اثربخشي توهم بينايي بزرگ و تمركز توجه بيروني را بر يادگيري حركتي در افراد مبتدي نشان داده است. با اين حال، شواهد پژوهشي در مورد اثر تركيبي اين متغيرها وجود ندارد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر تركيبي توهم بينايي بزرگ و تمركز بيروني بر يادگيري مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدي بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه 40 شركت‌كننده مبتدي 18 تا 40 سال به طور داوطلبانه شركت كرده و به طور تصادفي در 4 گروه توهم بينايي بزرگ، تمركز توجه بيروني، تركيبي و گروه كنترل قرار گرفتند. تحقيق شامل پيش‌آزمون، مرحله تمرين، پس‌آزمون و آزمون يادداري بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل واريانس يك‌طرفه و تحليل واريانس اندازه‌هاي تكراري و نرم‌افزار SPSS نسخه 20  تحت سطح معناداري 0.05 استفاده شد. يافته ها: نتايج آزمون تحليل واريانس براي اكتساب عملكرد پرتاب دارت نشان داد كه هر سه اثر مرحله، گروه و متقابل معني‌دار مي‌باشد (0.05≥ P). دقت عملكرد در همه گروه‌ها از پيش‌آزمون تا پس‌آزمون افزايش يافت. در پس‌آزمون و يادداري دقت عملكرد گروه‌هاي آزمايشي نسبت به گروه كنترل بيشتر بود، اما تفاوت معني‌داري بين آن‌ها وجود نداشت  (0.05 P). بحث و نتيجه گيري: استفاده از دستورالعمل‌هاي تمركز بيروني و دستكاري‌هايي كه فرآيندهاي ادراكي موثرتر را تقويت مي‌كند، ممكن است به عملكرد و يادگيري بهينه منجر شود. يافته‌هاي مطالعه حاضر پيشنهاد مي‌كند كه تركيب توهم بينايي بزرگ و تمركز توجه بيروني مي‌تواند به طور مستقل يادگيري حركتي را بهبود بخشد، اما تركيب اين دستكاري‌ها مزاياي افزايشي ندارد.