تأثير ميزان شوري آب و عوامل توليد بر عملكرد محصول سيب زميني در همدان، دشت بهار

افزايش توليدات كشاورزي به دليل رشد سريع جمعيت و به تبع آن افزايش نياز آبي در دهه هاي اخير سبب برداشت بي‌رويه و افت سطح آب زيرزميني در دشت همدان، بهار شده است. اين موضوع منجر به افت ممتد سطح آب زيرزميني در اين دشت شده و سبب شده تا در زمره دشت هاي بحراني استان قرار گيرد. اين پديده علاوه بر خسارت به منابع آب هاي زير زميني موجب شوري آب شده است. هدف اين تحقيق بررسي اثر شوري آب زير زميني بر عملكرد محصول سيب زميني است. به‏منظور بررسي تأثير شوري آب بر عملكرد سيب زميني، تابع عملكرد اين محصول برآورد شده است. به روش نمونه برداري تصادفي داده هاي مورد استفاده از 119 مزرعه در سال زراعي 97-1396 گردآوري شدند و ميزان شوري آب چاه‏هاي مزارع در دو مرحله در آزمايشگاه اندازه گيري شد. بر اساس معيار ها و آزمون‏هاي انجام گرفته تابع توليد به فرم تابع درجه دوم به منظور برآورد روابط ميان متغير ها انتخاب گرديد. نتايج اين پژوهش بيانگر اين موضوع است كه با افزايش يك واحد در ميزان شوري آب، مقدار توليد سيب زميني 860 كيلوگرم كاهش مي‏يابد. بهره‏وري نهايي آب، بذر و كود شيميايي به ترتيب 0.2، 23 و 14- بود، بر اين ‏اساس مي‏توان گفت كه كشاورزان سيب‏زميني كار دشت همدان، بهار از نهاده آب به ميزان بهينه، از بذر كمتر از حد بهينه و از كود شيميايي بيش از حد بهينه مصرف مي‏كنند.