نقش تقوا در تقويت باورهاي ديني ازمنظر قرآن و نهج‌البلاغه (مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه فرهنگيان خراسان جنوبي)

مباني اعتقادي يك مكتب بيان مي‌كند كه چه برنامه‌اي براي تربيت افراد معتقد به آن مكتب بايد طراحي شود تا به انسان ها كمك كند بر مبناي يك استدلال منطقي؛ يعني ارتباط مباني اعتقادي و برنامه تربيتي، محتواي آموزشي و تربيتي را بپذيرند. هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش تقواي الهي بر تقويت باورهاي ديني مبتني بر راهكارهاي قرآن و نهج‌البلاغه در بين دانشجويان دانشگاه فرهنگيان خراسان جنوبي است. مسئله اصلي پژوهش اين است كه تقواي مبتني بر قرآن كريم و نهج‌البلاغه به‌عنوان يك عنصر از عناصر دينداري چه نقشي در تعميق باورهاي ديني دانشجويان دارد؟ جامعه آماري، كليه دانشجويان دختر و پسر دانشگاه فرهنگيان خراسان جنوبي شامل 1600 دانشجوست. حجم نمونه براي شيوه كيفي بر اساس اشباع نظري و براي شيوه كمي با توجه به جدول مورگان و كرجسي 300 نفر در نظر گرفته شده است؛ 150 نفر پسر و 150 نفر دختر از دانشجويان پرديس‌هاي تابعه اين دانشگاه. روش پژوهش از نوع آميخته اكتشافي بوده است. پرسشنامه از نوع محقق ساخته بوده كه بعد از تحليل نهايي شامل 25 گويه، تهيه و در ميان 300 نفر حجم نمونه مورد پژوهش به شيوه تصادفي، توزيع شد؛ سپس با استفاده از نرم افزار spss داده ها مورد سنجش و تحليل قرار گرفت. براي سنجش كفايت نمونه از آزمون كرويت باتلر و براي پايايي از ضريب همبستگي آلفاي كرونباخ استفاده شده است. براي مقايسه ميزان پايبندي به تقواي الهي و ضرورت قدرداني از خداوند در ميان دانشجويان دختر و پسر از آزمون t  استفاده شده است. مقدار معناداري آزمون t در تقواي الهي 0.93. نتايج پژوهش حاضر نشان مي‌دهد، تاثيرتقواي الهيبر تعميق باورهاي ديني توسط دانشجويان دانشگاه فرهنگيان خراسان جنوبي به‌عنوان يك عنصر مهم در دينداري و تعميق باورهاي ديني، مورد پذيرش است و به آن عمل مي‌كنند. نتايج بدست آمده از آزمون t در جدول شماره 8 نشان مي دهد كهميانگين پاسخ‌هاي مشاركت‌كنندگان در تقواي الهي از نظر دانشجويان دختر و پسر، يكسان است و بين آن‌ها تفاوت معناداري وجود ندارد. نتايج كيفي بيانگر اين واقعيت است كه مراقبه و محاسبه، آرامش قلب، احساس مسئوليت، توكل به خداوند و توجه به قدرت الهي در امور، موجت تقويت دينداري مي‌شود.