مدلسازي مطلوبيت زيستگاه غاز پيشاني سفيد (Anser albifrons) در ايران

گونه‌هاي مهاجر در مسير مهاجرت خود در طيف وسيعي از محيط‌ها حركت مي‌كنند، اما پاسخ پوياي آن‌ها به محيط پيراموني و نحوه انتخاب زيستگاه توسط پرندگان مهاجر آبزي به ندرت مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به ضرورت انجام مطالعات در اين زمينه، پژوهش حاضر به منظور بررسي نحوه پراكنش و پارامترهاي زيست‌محيطي موثر در انتخاب زيستگاه غاز پيشاني سفيد (Anser albifrons, Scopoli 1769) به عنوان يك گونه‌ي مهاجر در ايران صورت گرفت. در اين مطالعه از چهار گروه متغير زيست‌محيطي شامل: متغيرهاي توپوگرافيك، اقليمي وكاربري اراضي / پوشش سرزمين استفاده شد. نقاط حضور با استفاده از گزارشات سازمان حفاظت محيط‌زيست به دست آمد. جهت مدلسازي از 9 الگوريتم موجود در پكيج BIOMOD تحت نرم افزار R استفاده شد. صحت مدلسازي با استفاده از شاخص‌هاي ROC و TSS مورد ازريابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه پارامترهايي نظير ميزان بارش ساليانه، فاصله تا زمين‌هاي كشاورزي ديم، بارش گرمترين فصل سال و فاصله تا تالاب‌ها بيشترين تأثير را در پراكنش غاز پيشاني سفيددارند، همچنين نتايج صحت‌سنجي نشان داد كه مدل‌هاي مورد استفاده در اين مطالعه از صحت بالايي در مدلسازي پراكنش گونه برخوردار هستند. روش پيشنهادي در اين مدلسازي مي‌تواند چگونگي درك پژوهشگران از نحوه پراكنش و انتخاب زيستگاه به جهت ارائه راهكارهاي مديريتي و حفاظتي گونه ها را افزايش مي‌دهد.