تأثير رهبري تحول‌گرا بر خلاقيت كاركنان با نقش ميانجي معنويت در محيط كار (موردمطالعه: كاركنان پليس پيشگيري استان قم)

رهبري تحول گرا، معنويت در محيط كار و خلاقيت كاركنان از موضوعات مهم در مسائل مديريت سازماني محسوب مي‌گردد. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي ميزان تأثير رهبري تحول‌گرا بر خلاقيت كاركنان با نقش ميانجي معنويت در محيط كار است. پژوهش حاضر يك مطالعه كاربردي است كه به روش توصيفي- تحليلي در يك نمونه 135 نفري از مديران پليس پيشگيري فرماندهي انتظامي استان قم انجام پذيرفت. براي نمونه‌گيري، از روش طبقه‌اي و تصادفي ساده استفاده شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از سه پرسشنامه استاندارد بأس و همكاران (2003)، تورنس (1963) و ميليمان و همكاران (۲۰۰۳) و براي تحليل داده‌هاي گردآوري‌شده، از آزمون‌هاي ضريب همبستگي، تحليل عاملي تأييدي و مدل‌سازي معادلات ساختاري، استفاده شد. پايايي ابزارها به‌وسيله آلفاي كرونباخ و براي بررسي روايي كل مؤلفه‌هاي پرسشنامه ابتدا از روش صوري و سپس از روش تحليل عاملي تأييدي استفاده شد كه شاخص‌هاي برازش، نشانگر روايي پرسشنامه‌ها است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه رهبري تحول‌گرا، 0/61بر معنويت در محيط كار و 0/73 بر خلاقيت كاركنان در سطح معني‌داري 0/001 تأثير مثبت و مستقيمي دارد. همچنين رهبري تحول‌گرا از طريق معنويت در محيط كار 0/49 در سطح معناداري 0/001 تأثير غيرمستقيم و معني‌داري بر خلاقيت كاركنان دارد. نتايج پژوهش حاضر حاكي از اين است كه رهبري تحول‌گرا از طريق معنويت در محيط كار 0/31 از تغييرات خلاقيت كاركنان را درسطح معناداري 0/05 تبيين مي‌كند و بنابراين به‌كارگيري سبك رهبري تحول‌گرا براي مديران پليس پيشگيري فرماندهي انتظامي استان قم براي تعالي معنويت در محيط كار و ارتقاي خلاقيت كاركنان پيشنهاد مي‌شود.