طراحي مدل تاب‌آوري زنجيره تأمين در صنعت بانكداري ايران

گسترده شدن و پيچيده شدن شبكه روابط در زنجيره تأمين از يك ‌سو و عدم اطمينان و ريسك‌هاي اجتناب ‌ناپذير در صنعت بانكداري از سوي ديگر، بررسي تاب‌آوري در زنجيره تأمين بانك‌ها را ضروري جلوه مي‌دهد. رويكرد يا راهبردهاي مختلف مديريت زنجيره تأمين ازجمله تاب‌آوري، به دنبال افزايش انعطاف‌پذيري و توسعه توانايي زنجيره تأمين در پاسخگويي سريع به تغيير در تقاضاي مشتري است. مديران بانك‌ها مي‌توانند با يك اقدام نوآورانه مانند طراحي زنجيره تأمين تاب‌آور؛ باعث افزايش پايداري، سودآوري و در نهايت حفظ رقابت‌پذيري در صنعت بانكداري شوند. هدف اين پژوهش شناسايي ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي تاب‌آوري و درنهايت طراحي مدلي براي ارزيابي تاب‌آوري در صنعت بانكداري ايران است. جامعه آماري اين پژوهش خبرگان فعال در بانك‌هاي دولتي شهر تهران است كه تعداد 50 مورد نمونه به‌صورت خوشه‌اي و قضاوتي انتخاب شده است. مدل طراحي‌شده درنهايت با استفاده از تحليل عاملي تأييدي و معادلات ساختاري مورد بررسي قرارگرفته است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه معني‌داري مدل پيشنهادي در جهت ساخت زنجيره تأمين تاب‌آور در صنعت بانكداري مورد تأييد است.