بررسي عوامل اثرگذار بر تورم با تأكيد بر اقتصاد دانش‌بنيان در كشورهاي صادركننده نفت

نرخ تورم يكي از مولفه‌هاي ثبات اقتصادي همواره مورد توجه ويژه سياستگذاران بوده است. بنابراين، نرخ تورم بالا علاوه بر افزايش بي‌ثباتي در اقتصاد، باعث افزايش زيان‌هاي رفاهي وكاهش قدرت خريد خانوار و افزايش نااطميناني در اقتصاد مي‌شود. به علاوه، تصميم‌هاي بلندمدت پس انداز، سرمايه‌گذاري، كار و بازنشستگي را با مشكل مواجه مي‌كند موجب زيان بنگاه‌هاي اقتصادي مي‌شود. بر اساس نظريه‌هاي اقتصادي عوامل اثرگذار بر تورم به سه دسته تورم ناشي از فشار تقاضا، ناشي از فشار هزينه و تورم ساختاري تقسيم بندي ميشود. بنابراين، تورم اعتبار سياستگذارن كلان اقتصادي را كم مي‌كند و تداوم آن مي‌تواند موجب بي‌ثباتي‌هاي سياسي و اجتماعي شود. از اين‌رو، شناخت عوامل مؤثر بر تورم و راه‌كارهاي كاهش آن مي‌تواند منجر به گسترش عدالت اجتماعي و ثبات در اقتصاد در سطح كلان شود. مولفه‌هاي اقتصاد دانش‌بنيان نيز از كانال بهبود كيفيت نهادي، افزايش بهره‌وري عوامل توليد، كاهش هزينه‌هاي توليد و ارتقاء سطح نوآوري مي‌تواند منجر به كاهش تورم شود. در اين پژوهش عوامل اثرگذار بر تورم با تأكيد بر اقتصاد دانش‌بنيان در كشورهاي صادركننده نفت با استفاده از روش گشتاور تعميم‌يافته (GMM) در دوره زماني (2021-2011) بررسي مي‌شود. نتايج حاصل شده بيانگر اين است كه وقفه تورم، نرخ رشد نقدينگي، تفاضل رشد توليد ناخالص داخلي از رشد نقدينگي، باز بودن اقتصاد و مخارج مصرفي دولت در سناريوهاي مختلف اثر مثبت و رشد توليد ناخالص داخلي حقيقي، رژيم نهادي و مشوق‌هاي اقتصادي، سرمايه انساني، تحقيقات و پيچيدگي بازار اثر منفي بر نرخ تورم داشته‌اند. شاخص فناوري اطلاعات و ارتباط اثرات معناداري بر تورم نداشته است.