داستان‌هاي قرآني به عنوان محتواي تربيت ديني دوره ابتدايي در رويكرد محتوايي برنامه (p4c)

هدف از پژوهش حاضر تحليل محتواي داستان‌هاي قرآني به عنوان محتواي ياددهي‌‌- يادگيري تعليم و تربيت ديني مقطع ابتدايي بود. بدين منظور با روش تحليل محتواي كيفي در گام نخست انتقادات صورت گرفته به روش‌هاي مبتني بر حافظه پروري در آموزش و پرورش مطرح و در ادامه رويكردهاي مطرح شده در برنامه‌هاي آموزش تفكر و شيوه هاي تربيت ديني به كودكان مطرح شد آنگاه از ميان رويكردهاي موجود آموزش تفكر، رويكرد محتوايي كه در آن محتواي تأملي اهميت بالايي دارد مطرح و متناسب با رويكرد حاضر مضامين فلسفي (هستي‌شناسانه، شناخت شناسانه و ارزش شناسانه) معرفي و نشان داده شد كه داستان هاي قرآني كدام ساحت‌ يا ساحت هاي فلسفي را در درون خود دارد و چگونه مي تواند در برنامه تربيت ديني دوره ابتدايي مورد استفاده قرار گيرد. نتايج نشان داد بازنويسي و ساده سازي اين داستان ها مبتني بر رويكرد محتوايي به سبب مناسبت فرهنگي براي كودكان ايران اسلامي ضمن فراهم نمودن زمينه تامل و تفكر براي كودكان در كلاسي كه به اجتماع پژوهشي بدل شده است اهداف تربيت ديني درباب خداشناسي، جهان‌شناسي و انسان‌شناسي و مباحث اخلاقي را به شكل مناسب‌تري ميسر سازد.